Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Thomas Ott

Ο "αμίλητος" μαέστρος του τρόμου

Ο Thomas Ott είναι ένας πολύ καλός ελβετός δημιουργός με ξεχωριστό στίγμα και καλλιτεχνικό όραμα. Η πορεία του στον κόσμο των comics μετρά περισσότερα απο 20 χρόνια, και το είδος που υπηρετεί με περισσή αφοσίωση είναι το horror, στο στύλ των 50s σειρών της EC Comics όπως η γνωστή Tales from the crypt. Αυτό που τον καθιστά τόσο ξεχωριστό και τον κατατάσσει στους σημαντικότερους ευρωπαίους δημιουργούς της γενιάς του είναι το καταπληκτικό καλλιτεχνικό του στύλ, καθώς χρησιμοποιεί μία απαιτητική τεχνική συγγενική της χαρακτικής, που ονομάζεται scratchboard. Είναι επίσης μουσικός, τακτικός εικονογράφος σε εφημερίδες και περιοδικά, και ερασιτέχνης σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους.




Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απο την αρχή. Ο Thomas Ott γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου του 1966 στη Ζυρίχη της γερμανόφωνης Ελβετίας. Σπούδασε Graphic Design στο Zürich School of Design τις χρονιές 1983-1987, και με το που πήρε το πτυχίο του ξεκίνησε να εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας, εικονογραφώντας σε εφημερίδες και περιοδικά. Παράλληλα, άρχισε να πειραματίζεται στις πρώτες του μικρές ιστορίες comics, τις οποία δημοσίευσε το 1989 στη συλλογή "Tales of Error". Από το 1986 ως το 1990 τραγουδούσε στο συγκρότημα Playboys, το οποίο παράτησε όταν μετακόμισε στο Παρίσι για να δουλέψει. Εκεί, συνεργάστηκε με γνωστά περιοδικά όπως τα Strapazin, Lapin και L'Echo des Savanes, καθώς και με αρκετές εφημερίδες. Το 1996 κέρδισε το βραβείο Max and Moritz στο Comic-Salon Erlangen ως ο καλύτερος γερμανόφωνος καλλιτέχνης comics. Παρέμεινε στη Γαλλία για 8 χρόνια, μέχρι που αποφάσισε (λόγω βαρεμάρας περισσότερο, όπως παραδέχεται) να λάβει δευτεροβάθμια εκπαίδευση πάνω στον κινηματογράφο. Τα σχολεία στο Παρίσι δεν του άρεσαν, έτσι επέστρεψε στη Ζυρίχη, όπου σπούδασε κινηματογράφο στο University of Art and Design (HGKZ) τις χρονιές 1998-2001. Έκτοτε ζεί στη Ζυρίχη, παίζει μουσική με το συγκρότημα Beelzebub και έχει αποκτήσει δύο παιδιά. Επίσης, έχει εξελιχθεί σε έναν απο τους πλέον περιζήτητους εικονογράφους της Ελβετίας. Τις δουλειές του τις υπογράφει ως T.O.T.T.




Το καλλιτεχνικό στύλ του Thomas Ott είναι εντυπωσιακό, και αρκετά ιδιότυπο. Η εικονογραφική τεχνική scratchboard που χρησιμοποιεί είναι συγγενική της χαρακτικής, και επιτυγχάνεται με το ξύσιμο με κοπίδι μίας πινακίδας που είναι καλυμμένη με χρωστικές δύο χρωμάτων - άσπρη και μαύρη. Ξύνοντας τη μαύρη, που βρίσκεται απο πάνω, αποκαλύπτεται η άσπρη. Ανάμεσα στους καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν τη δύσκολη και απαιτητική αυτή τεχνοτροπία, εξέχουσα θέση κατέχει ο κομίστας και σκηνοθέτης Marc Caro, απο τον οποίο επηρρεάστηκε ο Ott. Δε σταματούν όμως εδώ οι "ιδιαιτερότητες" του ελβετού δημιουργού.

Ένα απο τα σήματα κατατεθέν του είναι η πλήρης απουσία κειμένου στα έργα του, είτε με τη μορφή αφήγησης, είτε με τη μορφή word και thought balloons (εξαίρεση αποτελεί η πρώτη ιστορία του πρώτου του βιβλίου, "Tales of Error"). Οι χαρακτήρες του δε μιλάνε, ούτε σκέφτονται - ή πιο σωστά, η ομιλία και οι σκέψεις τους δεν αναπαριστώνται γραφικά. Έτσι, ο καλλιτέχνης πρέπει να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους μόνο με τις εκφράσεις του προσώπου και τη γλώσσα του σώματός τους, ένα ομολογουμένως δύσκολο εγχείρημα, στο οποίο όμως ο Ott τα καταφέρνει περίφημα. Δανειζόμενος πολλά στοιχεία απο το βωβό κινηματογράφο και το κίνημα του γερμανικού εξπρεσσιονισμού, εκμεταλλεύεται όλο το μέγεθος των panel του, προσέχοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια στη σύνθεση των εικόνων του, μιας και αυτές διηγούνται όλη την ιστορία. Με αργούς αφηγηματικούς ρυθμούς, χρησιμοποιεί απλούς, καθημερινούς ανθρώπους ως ήρωες, τοποθετώντας τους μέσα σε μία δίνη γεγονότων απο την οποία δε μπορούν να ξεφύγουν, ακολουθώντας σχεδόν μοιρολατρικά το μονοπάτι που ο δημιουργός τους έχει χαράξει (στην κυριολεξία) για αυτούς.



Η θεματολογία του Thomas Ott είναι σκοτεινή, απαισιόδοξη, στο στύλ των κλασικών horror comics του 50. Τα βιβλία του αποτελούνται απο πολλές, μικρές ιστορίες όπου το happy end αποτελεί  άγνωστη λέξη, και συνήθως το τελευταίο καρέ των ιστοριών του αφήνει τον πρωταγωνιστή μόνο, κατεστραμμένο, χωρίς καμία ελπίδα (ΑΝ ζεί ακόμη). "Since I was a boy, I've had black thoughts," δηλώνει ο ίδιος. "In my work, I care about things that make me sick, that are very dark. People always ask me how it can be that my work is dark, my thoughts are dark and so on. Really, I'm just trying to get this stuff out through my work. It's a kind of therapy". Σε μία ιστορία του π.χ, για να πιάσετε το νόημα, ένας ρατσιστής, μέλος της Ku Klux Klan, τρώει όλα του τα δάχτυλα αφού του έχει κάνει βουντού ένας μαύρος λούστρος παπουτσιών, σε μία άλλη ένας νεαρός προσπαθεί να σώσει μια κοπέλα που δέχεται επίθεση απο έναν άγνωστο και καταλήγει νεκρός, σε κάποια άλλη μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα γίνεται η αιτία να πεθάνει όποιος την παίρνει στα χέρια του, σε κάποια άλλη... οκ, το πιάσατε ! Εξαίρεση στις κυκλοφορίες του αποτελεί το καταπληκτικό "The Number 73304-23-4153-6-96-8" του 2008, το πρώτο μεγάλου μήκους graphic novel του, και η πιο φιλόδοξη δουλειά του μέχρι στιγμής. Και λέω μέχρι στιγμής, επειδή κάτι μου λέει πως έχουμε να δούμε πολλά θαυμαστά πράγματα στο μέλλον απο τον ταλαντούχο κύριο Ott...

Διαβάστε το πολύ καλό αφιέρωμα στον Thomas Ott απο το blog "The Fables Habitat" (ελληνικά)





Βιβλιογραφία

R. I. P. Best Of 1985 - 2004 (Edition Moderne, Zürich - 2010)
The Number 73304-23-4153-6-96-8 (Edition Moderne, Zürich - 2008)
Cinema Panopticum (Edition Moderne, Zürich - 2005)
t.o.t.t. (Edition Moderne, Zürich - 2002)
La Grande Famiglia (Edition à la pulpe, l’Association, Paris - 1998)
Exit ( Edition Délcourt, Paris - 1997)
La Douane (Edition à la pulpe, l’Association, Paris - 1996)
La Bête à 5 Doigts (Edition à la pulpe, l’Association, Paris - 1996)
Dead End (Edition Moderne, Zürich - 1996)
Greetings From Hellville (Edition Moderne, Zürich - 1994)
Argent Roi (Edition Autrement, Paris - 1994)
Phantom der Superheld (Edition Moderne, Zürich - 1994)
Tales Of Error (Edition Moderne, Zürich - 1989)


Links

Thomas Ott official site (german)
Thomas Ott @ Same Hat blog
Thomas Ott @ Fantagraphics Books
Thomas Ott @ lambiek.net 
Thomas Ott @ good reads
Thomas Ott @ edition moderne (german)
Thomas Ott gallery @ Comicstills
Thomas Ott interview

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Γιατί απορρίφθηκε το εξώφυλλο του Chris Ware ?

Μιας και το 2-Dimensional Domain βρίσκεται ακόμη σε Chris Ware mode, λόγω της πρόσφατης κυκλοφορίας του τελευταίου τεύχους της Acme Novelty Library (προηγούμενη ανάρτηση), αλλά και της επικείμενης συμμετοχής του στο Comicdom-con 2011 της Αθήνας (8-10 Απριλίου 2011), ας ασχοληθούμε με ένα περιστατικό που τον αφορά, και που απασχόλησε τον κόσμο των comics στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς.

Η υπόθεση έχει να κάνει με το εξώφυλλο του ετήσιου τεύχους του οικονομικού περιοδικού Fortune όπου παρουσιάζονται οι 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Το εξώφυλλο ανατέθηκε στον Chris Ware, αλλά τελικά η πρότασή του απορρίφθηκε. Ας δούμε γιατί.

                                    (κλικάρετε την εικόνα για να τη δείτε σε υψηλή ανάλυση)

Πιστεύω να παρατηρήσατε οτι μέσα στην εικόνα βρίσκονται αρκετές μικρές λεπτομέρειες που κατακεραυνώνουν το οικονομικό σύστημα  της Αμερικής, και γενικά τον καπιταλισμό. Από την εκμετάλλευση των Μεξικανών μεταναστών και τους φυλακισμένους του Guantanamo, μέχρι την κατασπατάληση του χρήματος του εθνικού θησαυροφυλακίου και τα golden boys που διασκεδάζουν στην ταράτσα του μεσαίου ουρανοξύστη-μηδενικού, ενώ κάτω επικρατεί το χάος. Πλημμύρες (απο τον τυφώνα Κατρίνα), ελικόπτερα που μοιράζουν χρήματα και οι Κινέζοι ως σωτήρες της αμερικάνικης οικονομίας συμπληρώνουν την εικόνα της κατάρρευσης. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια το άδειο ταμείο της Ελλάδας στο δεξιό μέρος.




Μάλλον οι κύριοι του Fortune magazine δεν είχαν ιδέα για τη θεματολογία και το έργο του Chris Ware όταν επέλεγαν καλλιτέχνη, απλώς είχαν δεί τις υπέροχες εικονογραφήσεις του για το περιοδικό New Yorker. Και φυσικά, το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν ακριβώς αυτό που περίμεναν. Καλά να πάθουν ! Η εικόνα έκανε το "γύρο" του internet, και αποτέλεσε αφορμή για πολλά σχόλια. Δυσάρεστη έκπληξη (τουλάχιστον για τον γράφοντα), η οργισμένη και ειρωνική αντίδραση του έγκυρου comics site Bleeding Cool, που ένιωσε οτι πρέπει να υπερασπιστεί τον αγνό και άσπιλο αμερικάνικο καπιταλισμό ενάντια στην "άδικη επίθεση" που του εξαπέλυσε ο γνωστός κομίστας (δείτε εδώ). Ελπίζω τουλάχιστον στο Bleeding Cool, μιας και ασχολείται με τα comics, να γνωρίζουν ποιός είναι ο Chris Ware και τί σημαίνει σάτιρα. Ακολουθεί το εξώφυλλο που τελικά επιλέχθηκε (φοβερή επιτυχία !).


Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

The Acme Novelty Library vol.20

LINT

Εδώ και κάποια χρόνια, περίπου τέτοια εποχή, ο αξιότιμος κύριος Chris Ware μας έχει συνηθίσει να κυκλοφορεί το νέο τεύχος της περίφημης σειράς του "The Acme Novelty Library". Πιστός και στο εφετινό του ραντεβού, ο αμερικανός κομίστας μας παρουσιάζει το 20ο τεύχος της πρωτοποριακής του "βιβλιοθήκης", μίας βιβλιοθήκης που περιέχει τα άπαντα της εκπληκτικής καλλιτεχνικής του πορείας, και που έχει επηρρεάσει τον κόσμο των comics όσο ελάχιστες. Εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2010 απο τον ίδιο τον δημιουργό, και διανεμήθηκε απο την Drawn & Quarterly.

Με το λακωνικό τίτλο "LINT", το The Acme Novelty Library vol.20 μας παρουσιάζει μία ιστορία που εντάσσεται στη "μυθολογία" του γνωστού απο προηγούμενα τεύχη ήρωα Rusty Brown. Την ιστορία της ζωής του Jordan Lint, ξεκινώντας απο την πρώτη στιγμή που άρχισε να αντιλαμβάνεται τον κόσμο, στην πόλη Omaha της πολιτείας Nebraska, για να καταλήξει στην τελευταία, βασανισμένη του πνοή σε κάποιο νοσοκομείο. Ασφαλώς και δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη βιογραφία, μιας και μιλάμε για έργο του Chris Ware, αλλά για μια συρραφή στιγμών, άλλων (φαινομενικά) ασήμαντων και άλλων σημαντικών, ένα συνοθύλευμα εντυπώσεων και εμπειριών που τελικά σχηματίζουν το εξαιρετικά πολύπλοκο ή εξαιρετικά απλό σύνολο που ονομάζουμε ζωή. Ο Lint δεν είναι απο τους συνηθισμένους, αποτυχημένους και μίζερους ήρωες του Ware, όπως θα διαπιστώσετε και παρακάτω, όμως το layout της έκδοσης, η καλλιτεχνική δουλειά και η αφηγηματική αρτιότητα του δημιουργού απο το Chicago είναι στο συνηθισμένο, υψηλότατο επίπεδο στο οποίο μας έχει "καλομάθει" όλα αυτά τα χρόνια.



----- SPOILER ALERT ! -----
(Η παρακάτω παράγραφος αποκαλύπτει αρκετά στοιχεία απο την υπόθεση. Βεβαίως, στο έργο του Ware δεν έχουν τόση σημασία τα γεγονότα αυτά καθεαυτά, αλλά τέλος πάντων, you are now warned !)

Η πρώτη εικόνα που χαράχτηκε στο μυαλό του μικρού Jordan ήταν το πρόσωπο της μητέρας του. Ήταν χαμογελαστό. Το πρόσωπο του πατέρα του ήταν ανέκφραστο. Η μητέρα του ήταν καλή. Φροντίζανε μαζί τον κήπο και του μάθαινε να αγαπάει τα μυρμήγκια. Ο πατέρας του ήταν κακός. Έπινε, χτυπούσε τη μητέρα του και του έμαθε να μισεί τους μαύρους. Η μητέρα του όμως πέθανε, και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε. Στο σχολείο είναι απροσάρμοστος, και πηγαίνει συχνά στο γραφείο του διευθυντή. Αντιπαθεί τη μητριά του. Σαν έφηβος αρνείται τον εαυτό του και τα πάντα, θέλει να τον φωνάζουν Jason, παίζει κιθάρα και είναι ερωτευμένος με την Kathy. Γίνεται η αιτία να πεθάνει ένας φίλος του. Στο κολλέγιο είναι νταής (bully), κοινωνικός, έχει επιτυχίες με τα κορίτσια και ανήκει στην αδελφότητα ΛδΛ. Αργότερα γίνεται μουσικός παραγωγός. Αποτυγχάνει, και πιάνει δουλειά στην επιχείρηση του πατέρα του. 'Εχει φιλενάδα και ερωμένη. Μετά παντρεύεται μια όμορφη γυναίκα, κάνει δύο παιδιά, έχει λεφτά και μεγάλο σπίτι. Η σχέση του με τον πατέρα του είναι ακόμη ψυχρή και προβληματική. Ο μεγάλος του γιος είναι απροσάρμοστος στο σχολείο, και πηγαίνει συχνά στο γραφείο του διευθυντή. Αρχίζει να πίνει και να απατάει τη γυναίκα του. Σκαρώνει μια οικονομική απάτη, αφήνει τη γυναίκα του για μια άλλη, έχει μεγαλύτερο σπίτι και περισσότερα λεφτά. Τα μαλλιά του αραιώνουν. Αρχίζει να γερνάει. Βρίσκει καινούρια φιλενάδα. Έχει φαντασιώσεις με την ανήλικη κόρη της. Γίνεται παππούς, αλλά και πατέρας ξανά. Η απάτη του ανακαλύπτεται, και μένει άφραγκος. Έχει προβλήματα υγείας. Η σχέση του με τους γιούς του είναι προβληματική. Ο πιο μικρός εκδίδει ένα graphic novel όπου τον κατηγορεί για κακοποίηση. Του απαντάει με μια μήνυση. Η τωρινή γυναίκα του τον εγκαταλείπει, φοβούμενη για το γιό τους. Η υγεία του χειροτερεύει. Πεθαίνει μόνος, μέσα σε όνειρα απο το παρελθόν και καταπιεσμένες σεξουαλικές φαντασιώσεις.

----- end of SPOILER ALERT ! -----


Ο Lint λοιπόν, όπως προείπα, δεν είναι απο τους συνηθισμένους ήρωες του Ware. Είναι κοινωνικός, έχει επιτυχίες με τις γυναίκες, καταφέρνει πράγματα στη ζωή του. Φυσικά, αυτό δε σημαίνει οτι δεν έχει προβλήματα. Κάθε άλλο μάλιστα. Πάντως, σίγουρα είναι απο τους πιο "φυσιολογικούς" χαρακτήρες που έχουμε συναντήσει στις σελίδες της Acme Novelty Library, αν και μεγάλο καθίκι. Και ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός του Chris Ware σε αυτό το, εξαιρετικό για άλλη μια φορά τεύχος. Να αποδόσει μία απλή, συνηθισμένη, "κανονική" ζωή ενός κανονικού ανθρώπου (χωρίς να τον κρίνει), με όλες τις μικρές χαρές και τραγωδίες της, και όλες όμως τις διαταραγμένες σχέσεις, την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα και τη μοναξιά που αποτελούν το σήμα κατατεθέν των σεναρίων του. Η αφηγηματική δομή είναι απλά σεμιναριακού επιπέδου, με τη μετάβαση απο τη μία χρονική περίοδο στην άλλη να γίνεται εκπληκτικά αβίαστα, και την παρουσίαση της ψυχοσύνθεσης του ήρωα σε κάθε ηλικία να επιτυγχάνεται τέλεια σε μόλις λίγα panels. Όλο και πιο αφαιρετικός και όλο και πιο ουσιαστικός καθώς περνούν τα χρόνια, ο Ware χρειάζεται πλέον ελάχιστο χώρο και κείμενο για να μας περάσει τις πολύπλοκες έννοιες που απαρτίζουν το έργο του (πώς τα καταφέρνει ο κερατάς ?). Και, ασφαλώς, ως συνήθως, η εικονογράφησή του ανταποκρίνεται απόλυτα στα πολύ υψηλά στάνταρ που θέτει η αφήγηση, με το πολύ ιδιότυπο στύλ που έχει αναπτύξει στη διάρκεια της καριέρας του να δείχνει πάντα φρέσκο, και συνεχώς να επαν-εφευρίσκει τον εαυτό του.

Ειλικρινά δεν ξέρω πού μπορεί να φτάσει αυτή η σειρά και ο ίδιος ο Chris Ware, αν συνεχίσει να εξελίσσει τον εαυτό του ως καλλιτέχνη όσο περνούν τα χρόνια, πάντα τοποθετώντας τον πήχυ λίγο υψηλότερα, και πάντα με τέτοια εκπληκτικά αποτελέσματα. Πάντως, είμαι πολύ περίεργος να μάθω...

Links

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

The Squirrel Machine

Ένα γκροτέσκο, "ενοχλητικό" αριστούργημα

Παράξενο, αινιγματικό, σκοτεινό, γκροτέσκο, ενοχλητικό, απωθητικό, υποβλητικό, ιδιοσυγκρασιακό, αλληγορικό, σουρρεαλιστικό, εφιαλτικό, αριστουργηματικό...
Αυτοί είναι μονάχα λίγοι απο τους χαρακτηρισμούς που συνάντησα σε κριτικές για το The Squirrel Machine του Hans Rickheit. Και είναι όλοι τους σωστοί. Ως το πιο φιλόδοξο έργο του δημιουργού του μέχρι στιγμής, και μόλις το δεύτερό του graphic novel σε περισσότερα απο 20 χρόνια παρουσίας στον κόσμο των comics, το The Squirrel Machine αποτελεί το έργο που στην ουσία έφερε το ευρύ κοινό "αντιμέτωπο" με το υπέροχα αντισυμβατικό και ξεχωριστό ταλέντο του. Κυκλοφόρησε το 2009 απο τη Fantagraphics Books.

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω απο δύο αδέλφια, τον Edmund και τον William Torpor, που μεγαλώνουν στη μικρή πόλη Clemens της Νέας Αγγλίας κάπου στα μισά του 19ου αιώνα. Στις πρώτες σελίδες τους συναντούμε ως μεσήλικες άντρες, με τον ένα απο τους δύο (δε γίνεται φανερό ποιόν) να βρίσκεται άρρωστος και αφύσικα πρησμένος στο κρεβάτι, και τον άλλον να τον προσέχει.

Γρήγορα όμως μεταφερόμαστε στην παιδική τους ηλικία, στο ίδιο σπίτι και την ίδια πόλη, όπου μεγαλώνουν υπό την υπερβολικά χαλαρή επίβλεψη της γηρασμένης μητέρας τους. Οι κάτοικοι του Clemens τους αντιμετωπίζουν ως εξωγήινους, δεν έχουν φίλους και ούτε κοινά ενδιαφέροντα με τα παιδιά της ηλικίας τους. Το μόνο που δείχνει να ενδιαφέρει τα δύο αγόρια είναι η κατασκευή αλλόκοτων μουσικών οργάνων απο διάφορα μηχανικά μέρη και... ακρωτηριασμένα μέλη και όργανα ζώων (!). Γουρούνια, σκύλοι, σκίουροι, αγελάδες, χρησιμοποιούνται ολόκληρα ή τμηματικά, με αποτελέσματα συνήθως αποκρουστικά. Το σπίτι τους είναι μια απομονωμένη αγροικία λίγο έξω απο την πόλη, στις παρυφές ενός δάσους. Μέσα στο δάσος έχει την καλύβα της μια νεαρή, μυστηριώδης κοπέλα που μιλάει σε κάποια ακατανόητη γλώσσα και εκτρέφει γουρούνια, τα οποία αποτελούν την πρώτη ύλη για τους ασυνήθιστους πειραματισμούς των αδελφών Torpor. Την αποκαλούν απλά pig lady.

Τα δύο παιδιά θα γίνουν ουσιαστικά απόκληροι της τοπικής κοινωνίας όταν θα έχουν την ατυχή ιδέα να παίξουν μουσική με κάποιο απο τα φρικιαστικά κατασκευάσματά τους μπροστά στους επισκέπτες του ανοιξιάτικου φεστιβάλ της πόλης. Μετά το θλιβερό περιστατικό, θα αυτο-περιοριστούν στο σπίτι τους. Κάποια στιγμή, ο Edmund θα ανακαλύψει μία καταπακτή, που θα τον οδηγήσει σε ένα δαιδαλώδη λαβύρινθο δωματίων κάτω απο το σπίτι, άγνωστης προέλευσης, γεμάτο παράξενα αντικείμενα και μισοτελειωμένα επιστημονικά πειράματα. Εκεί θα περνούν πολλές ώρες τα δύο αδέλφια, εξερευνώντας τα ατελείωτα δωμάτια και συνεχίζοντας τις ιδιότυπες κατασκευές τους. Επίσης, εκεί θα "παρασύρει" ο Edmund μία κοπέλα της καλής κοινωνίας για να πειραματιστεί σε κάτι εντελώς καινούριο και διαφορετικό - τον έρωτα. Αλλά και ο William θα γνωρίσει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, με σύντροφο την pig lady. Τελικά όμως, τα δύο αδέλφια θα αποξενωθούν μεταξύ τους...


Το The Squirrel Machine είναι ένα πολύ ασυνήθιστο ανάγνωσμα, κυρίως λόγω του οτι δεν έχει σαφή αφηγηματική δομή. Ο Hans Rickheit έχει δηλώσει άλλωστε οτι λειτουργεί χωρίς σενάριο (?), οτι δηλαδή ακόμη και ο ίδιος δε γνωρίζει τί πρόκειται να συμβεί στην ιστορία καθώς τη σχεδιάζει. Το αποτέλεσμα είναι άκρως σουρρεαλιστικό, με εμφανείς επιρροές απο William Burroughs και Kafka, προσκαλώντας τον κάθε αναγνώστη να βγάλει τα δικά του, προσωπικά συμπεράσματα. Ονειρικά σημεία, ασύνδετα κομμάτια της ιστορίας και διάσπαρτα αυτο-βιογραφικά στοιχεία συνθέτουν ένα απίστευτα γοητευτικό, όσο και γκροτέσκο και ακατανόητο σύνολο. Η καλλιτεχνική δουλειά του Rickheit είναι πανέμορφη και άκρως λεπτομερής, με ιδιαίτερη έμφαση στις αποκρουστικές κατασκευές των πρωταγωνιστών του, αλλά και στα αλλόκοτα αντικείμενα που "κατοικούν" μέσα στο σπίτι τους.

Η πιο χαρακτηριστική κριτική που διάβασα για το μυστήριο (με την καλή έννοια) έργο του Hans Rickheit ήταν αυτή : "Imagine a steampunk version of the last ten minutes of  Eraserhead". Και, αν και ο δημιουργός δήλωσε οτι ο χαρακτηρισμός steampunk δεν ταιριάζει απόλυτα στο έργο του (και έχει δίκιο), προσωπικά δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω με δυο λόγια...

Links
The Squirrel Machine blog
The Squirrel Machine @ Fantagraphics Books
The Squirrel Machine @ Newsarama blog
The Squirrel Machine review 
The Squirrel Machine review #2
Chrome Fetus Comics 
Hans Rickheit @ wikipedia
Hans Rickheit interview (4 parts)
Disturbing Comics