2-Dimensional Domain: Panorama of Hell

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Panorama of Hell

Ένας καταραμένος καλλιτέχνης ζωγραφίζει την προσωπική του κόλαση

Το Panorama of Hell είναι η δουλειά που έφερε για πρώτη φορά το δυτικό κοινό σε επαφή με τον εφιαλτικό, σουρρεαλιστικό κόσμο της cult φιγούρας των horror manga που ονομάζεται Hideshi Hino. Θεωρείται ένα από τα πιο τρομακτικά comics όλων των εποχών, συμπεριλαμβάνεται ανελλιπώς σχεδόν σε όλες τις σχετικές λίστες, και αναγνωρίζεται από τον δημιουργό του ως το αγαπημένο του έργο (δε μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά). Ανήκει στη σειρά manga Hideshi Hino's Shocking Theater, την οποία ξεκίνησε ο μεγάλος mangaka το 1971, και η οποία τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς horror θεματολογίας, μαζί με τους Kazuo Umezu και Junji Ito.

Το Panorama of Hell εκδόθηκε στην Ιαπωνία το 1982, και έπειτα στα αγγλικά το 1989 από την εταιρεία Blast Books, η οποία έχει επίσης εκδόσει το Hell Baby του ίδιου, το Mr. Arashi's Amazing Freak Show του Suehiro Maruo, αλλά και το βιβλίο Venus in Furs του Leopold von Sacher-Masoch, του συγγραφέα από τον οποίο ονομάστηκε ο μαζοχισμός (αρκετά "ιδιαίτερες" επιλογές για εκδοτική εταιρεία, δε νομίζετε ?).

Αφηγητής μας σε αυτή την κρουαζιέρα στον εφιάλτη είναι ένας ζωγράφος, του οποίου ποτέ δε μαθαίνουμε το όνομα. Μας απευθύνεται στο πρώτο πρόσωπο, κοιτώντας μας στα μάτια, και μας μιλάει για τη ζωή του, την οικογένειά του και τη δουλειά του. Ζωγραφίζει αποκλειστικά απεικονίσεις της κόλασης, χρησιμοποιώντας το ίδιο του το αίμα για χρώμα. Μάλιστα, μας αποκαλύπτει το γεμάτο χαρακιές σώμα του, και το δοχείο όπου συλλέγει την πολύτιμη πρώτη ύλη για τις διαβολικές ζωγραφιές του. Έργο ζωής του είναι ένας πίνακας τεραστίων διαστάσεων που απεικονίζει το τέλος των πάντων, τον οποίο έχει ονομάσει Panorama of Hell. Όσο καιρό δουλεύει πάνω σε αυτόν, μας φανερώνει τις πηγές έμπνευσής του για μερικά άλλα έργα του, όπως π.χ τη γκιλοτίνα που βρίσκεται κοντά στο σπίτι του, κόβοντας κεφάλια μέρα-νύχτα, το κρεματόριο όπου καίγονται τα αποκεφαλισμένα πτώματα, και το κοντινό νεκροταφείο.

Εξίσου "ευχάριστη" είναι και η οικογένεια του ζωγράφου, την οποία μας συστήνει με περισσή υπερηφάνεια. Η κόρη του, η Krazy Girl, έχει κληρονομήσει το ταλέντο (και την τρέλα) του, και ζωγραφίζει φρικιαστικές σκηνές δολοφονιών. Ο γιος του, ο Krazy Boy, βασανίζει και ακρωτηριάζει τα ζώα της γειτονιάς, και κλέβει υπολείμματα ψοφιμιών για να τα βάλει ο πατέρας του στην αποτρόπαια συλλογή του. Η όμορφη γυναίκα του διατηρεί την οικογενειακή ταβέρνα, με μοναδικούς πελάτες τα φαντάσματα του νεκροταφείου, και η μητέρα του είναι τρελή, κουβαλώντας παντού μία κομμένη γουρουνοκεφαλή. Έπειτα, ο ζωγράφος μας διηγείται την ιστορία της οικογένειάς του, μέσω τριών προσώπων : του παππού του, του πατέρα του και του μικρότερου αδελφού του, οι οποίοι είχαν ένα κοινό γνώρισμα - μία πλάτη καλυμμένη με τατουάζ. Μέσω της εξιστόρησης αυτής για το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, τη βόμβα της Hiroshima και το διωγμό των ιαπώνων από τη Μαντζουρία, μαθαίνουμε οτι η βία, το ποτό, η τρέλα και η διαστροφή κυλούν στο αίμα της οικογένειας για πολλές γενιές - το ίδιο αίμα που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης μας στους πίνακές του. Κάποια στιγμή όμως, αυτή η υφέρπουσα τρέλα θα κερδίσει τον ζωγράφο, και θα τον οδηγήσει σε ένα αποκαλυπτικό φινάλε !

Ο Hideshi Hino στην πλούσια καριέρα του έχει δημιουργήσει πολλά manga τρόμου για παιδιά (ναι, στην Ιαπωνία υπάρχει και αυτό το είδος). Το Panorama of Hell όμως δεν ανήκει σε καμία περίπτωση σε αυτή την κατηγορία, μιας και αποτελεί ίσως το πιο αιματηρό και διεστραμμένο έργο του. Αντλώντας έμπνευση από τις απεικονίσεις της κόλασης του Μεσαίωνα, περίοδο που το συγκεκριμένο θέμα ήταν πολύ κοινό, ο Hino δημιουργεί μία σύγχρονη κόλαση της βιομηχανικής εποχής, γεμάτη γκρίζα εργοστάσια, σκουπίδια και εξαθλιωμένους, αλλοτριωμένους ανθρώπους. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης έχει δηλώσει οτι την εποχή που έγραψε και σχεδίασε το Panorama ήταν σε κατάσταση προχωρημένης κατάθλιψης, κάτι που, αναπόφευκτα, "πέρασε" μέσα στο έργο. Επίσης, έχει παραδεχτεί οτι χρησιμοποίησε αρκετά βιογραφικά του στοιχεία, κυρίως από τη δική του οικογενειακή ιστορία (ελπίζω πάντως η οικογένειά του να μην είναι όπως αυτή του βιβλίου). Και φυσικά, όπως σε κάθε δουλειά του μεγάλου αυτού mangaka, η μουντή, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί έρχεται σε αντίθεση με το καρτουνίστικο, σχεδόν παιδικό στύλ που σχεδιάζει τους χαρακτήρες του. Τα μεγάλα μάτια τους, που παραπέμπουν σε μωρά, και άρα στην έννοια της αθωότητας, κάνουν τις φρικιαστικές πράξεις τους να φαίνονται ακόμη πιο τρομακτικές, μετατρέποντας έτσι το Panorama of Hell σε ένα πολύ "ενοχλητικό" ανάγνωσμα. Έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι ένα manga τρόμου.