Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Sticks and Stones

Μία σιωπηλή μεν, εξαιρετικά δυνατή δε πολιτική παραβολή !

Ο Peter Kuper αποτελεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια την πιο καθαρή και συνειδητοποιημένη φωνή αντίδρασης σε κάθε είδους κατεστημένο στις Η.Π.Α. Έντονα πολιτικοποιημένος, και προβληματισμένος με τα κοινωνικά δρώμενα και την πορεία του σύγχρονου κόσμου, δημιουργεί με αξιοθαύμαστη συνέπεια ιστορίες δυνατές, που χτυπάνε "νεύρο" και κατακεραυνώνουν την αδιαφορία, την απανθρωπιά και την απύθμενη βλακεία των ανθρώπων.

Αυτό κάνει και στην υπέροχα διεισδυτική, όσο και διαχρονική παραβολή του Sticks and Stones, εξιστορώντας με απλό, και άρα αποτελεσματικό τρόπο τη γέννηση, την παρακμή και την πτώση μίας αυτοκρατορίας. Το έργο εκδόθηκε από τη Three Rivers Press το 2004 σε ένα όμορφο, τετράγωνο φορμά.

Κάπου, σε ένα άγονο και ερημικό τοπίο, ένα ηφαίστειο εκρήγνυται. Μαζί με τη λάβα και τις στάχτες, από το καυτό στόμιό του εκτοξεύεται και ένας πέτρινος γίγαντας. Στην αρχή αδέξιος και εύθραυστος σα μικρό παιδί, συναντά μία φυλή μικροσκοπικών πέτρινων ανθρώπων και σιγά-σιγά αντιλαμβάνεται ότι το μέγεθός του τού δίνει τη δύναμη να τους επιβληθεί. Και φυσικά, το κάνει. Ο νεόκοπος τύραννος διαλέγει τον πιό πρόθυμο να υποδουλωθεί ανθρωπάκο για επιστάτη / λακέ του, και διατάζει να του χτίσουν ένα ισχυρό φρούριο. Η μόνη αντίσταση που συναντάει προέρχεται από τη μοναδική γυναίκα της μικροσκοπικής φυλής, που είναι ταυτόχρονα και το μοναδικό έγχρωμο μέλος της. Στην αντίσταση αυτή απαντάει με αδιαλλαξία και βία.

Έπειτα, σκέφτεται να επεκτείνει την επικράτειά του, και βάζει το λιλιπούτειο στρατό του να υποδουλώσει μία γειτονική, φιλειρηνική φυλή αντίστοιχου μεγέθους. Ένα νεαρό αγόρι των καινούριων σκλάβων του όμως αποδεικνύεται αντιδραστικό πνεύμα, και έτσι το φυλακίζει, μαζί με τη μαύρη επαναστάτρια της πρώτης φυλής υπηκόων του. Το μεγαλύτερο λάφυρο του νικηφόρου πολέμου του πέτρινου δικτάτορά μας είναι η φωτιά, την οποία δεν παραλείπει να τροφοδοτεί, βάζοντας τους σκλάβους του να κόβουν συνέχεια ξυλεία. Όμως, η τόση του μεγαλομανία και ανοησία δε θα του βγεί σε καλό, γιατί κάποια στιγμή θα έρθει η βροχή ...






Το Sticks and Stones είναι ένα πολύ όμορφο και διδακτικό παραμύθι για μικρούς και μεγάλους, διηγούμενο μία αλληλουχία γεγονότων που έχει επαναληφθεί αμέτρητες φορές στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας. Ένα παραμύθι που ξεγυμνώνει μερικά από τα μεγαλύτερα λάθη που διαπράττει το είδος μας απέναντι στο περιβάλλον, αλλά και απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό (αλόγιστη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων, διακρίσεις, πόλεμος, ...). Και όμως, ο άνθρωπος, παρά την τόση εξυπνάδα του, επιμένει να κάνει τα ίδια λάθη ξανά και ξανά, και φυσικά στο τέλος να τα πληρώνει ακριβά. Αυτό είναι το μήνυμα της διαχρονικής παραβολής του Peter Kuper, η οποία δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι εκδόθηκε τη "μαύρη" για την Αμερική εποχή της διακυβέρνησης του George W. Bush, του οποίου ο Kuper υπήρξε μεγάλος πολέμιος. Με σχεδόν απλοϊκή αφηγηματική γραμμή και σύνθεση σελίδων, και χωρίς καθόλου διαλόγους ή κείμενο, ο καλλιτέχνης αφήνει το γνωστό του, υπέροχο εικονογραφικό στύλ - που θυμίζει λίγο graffiti / stencil, και λίγο χαρακτική - να "μιλήσει", με τους χαρακτήρες να είναι πλήρως εκφραστικοί και κατανοητοί, με μοναδικό μέσο τη γλώσσα του σώματος.

Κάθε σελίδα βρίθει συμβολισμών και νοημάτων, κάθε panel υπηρετεί τέλεια το σκοπό του, και όλα μαζί συνθέτουν αυτό το πολύ ηχηρό - παρά τη σιωπή του - "κατηγορώ" ενάντια σε κάθε μορφή απολυταρχισμού και βαρβαρότητας. Μία ιστορία για πέτρες και ξύλα, με απέραντη αγάπη για την ελευθερία και τον άνθρωπο, που εξυμνεί τη φιλία, το θάρρος και το σεβασμό στη διαφορετικότητα.







Για επίλογο άφησα τα λόγια του μεγάλου Alan Moore για το Sticks and Stones, που νομίζω ότι τα λένε όλα :

 "Δεδομένου ότι η δουλειά του Peter Kuper είναι συνήθως άφωνη και σιωπηλή, είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό το ότι είναι μία από τις πιό δυνατές και αληθινές αντιδραστικές φωνές που έχουν ξεπηδήσει από τη σύγχρονη Αμερική. Στο Sticks and Stones, ο Kuper δημιουργεί μία παραβολή της εποχής του Bush τόσο όμορφη, απλή και διαυγή που να μπορεί να την κατανοήσει και να την απολαύσει ο καθένας, ανεξαρτήτως εθνικότητας. Αυτό είναι ένα δυνατό, οργισμένο και συμπονετικό ντοκουμέντο, και μέσα στην τέλεια ισορροπημένη σιωπή του βρίσκεται μία βαθιά ανθρώπινη ευγλωττία. Προτείνεται ανεπιφύλακτα."


Links

Sticks and Stones animation
Sticks and Stones @ Publishers Weekly
Sticks and Stones @ Random House
Sticks and Stones @ movmag.gr
Sticks and Stones @ good reads
Sticks and Stones reviews @ Google books

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Electronomicon

Ο Βασίλης Λώλος επιστρέφει δριμύτερος !

Ο Βασίλης Λώλος είναι ένας από τους καλύτερους και πιο ιδιαίτερους δημιουργούς της ελληνικής, και πλέον της παγκόσμιας σκηνής comics. Αναδείχτηκε, όπως και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες της γενιάς του, από το σημαντικότατο για τα ελληνικά comics περιοδικό "9" της Ελευθεροτυπίας (R.I.P - δυστυχώς) και δημιούργησε πολλές ενδιαφέρουσες δουλειές στην Ελλάδα προτού οι επαγγελματικές του φιλοδοξίες τον οδηγήσουν στην Αμερική το 2005.

Εκεί, έκανε το ντεμπούτο του στον 2ο τόμο της εξαιρετικής ανθολογίας Flight, και τράβηξε την προσοχή της βιομηχανίας με το πολύ καλό the Pirates of Coney Island, το οποίο όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το 2007 κυκλοφόρησε το 1ο μέρος της σειράς του The Last Call, με το 2ο να περιμένει να εκδοθεί σύντομα. Έπειτα, ως μέλος μίας πολύ ενδιαφέρουσας καλλιτεχνικής "κολλεκτίβας" μαζί με τους Fábio Moon, Gabriel Bá, Rafael Grampa και Becky Cloonan, πήρε μέρος στις συλλογικές δουλειές Pixu και 5, με το τελευταίο να κερδίζει μάλιστα και βραβείο Eisner το 2008 (ο μοναδικός έλληνας που έχει κερδίσει το σημαντικότερο από τα βραβεία comics). Και μετά ? ... Pause ...

Λόγω μερικών πολύ άσχημων γεγονότων στην προσωπική του ζωή, στα οποία δεν θα αναφερθούμε εδώ (ε, δε θα κάνουμε και κουτσομπολιό τώρα), ο Λώλος δεν έχει εκδόσει τίποτα τα τελευταία 3 χρόνια, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει δημιουργήσει και τίποτα. Το The Last Call vol.2 είναι έτοιμο εδώ και καιρό, και ένα άλλο μεγάλο project του πλησιάζει στην ολοκλήρωση - το Electronomicon (ναι, σε αυτό θα αναφερθούμε).

Electronomicon λοιπόν ονομάζεται το καινούριο graphic novel του Βασίλη Λώλου, το οποίο δουλεύει ανελλιπώς από το 2008, και είναι προγραμματισμένο να εκδοθεί από την Oni Press κάποια στιγμή μέσα στο 2013. Θα είναι μία συλλογή ιστοριών κοσμικού τρόμου, ένα πνευματικό ταξίδι που θα συνδυάζει το Blade Runner με τις ιστορίες τρόμου του H.P. Lovecraft, με στοιχεία sci-fi, θρίλερ, περιπέτειας, videogames και cyberpunk ! Η ιστορία θα εκτυλίσσεται σε ένα κόσμο όπου όλες οι πιθανές διαστροφές και ανωμαλίες είναι ελεύθερες και προσιτές στον καθένα. Μία Μέκκα της ηδονής και του καταναλωτισμού, γεμάτη με ρομποτικές ιερόδουλες και κάθε λογής πειρασμούς. H εικονογράφηση θα αντλεί πολλά από το μνιμαλιστικό, σχεδόν γραφιστικό στύλ του Mike Mignola, ο οποίος είναι ο αγαπημένος δημιουργός του Λώλου αλλά και, όπως πάντα, από τα videogames. Και αν ακόμη δε σας ακούγεται αρκετά ενδιαφέρον, αναφέρω οτι το graphic novel θα συνοδεύεται από μουσική που δημιούργησε ο ίδιος ο καλλιτέχνης με το group του La Suspiria ειδικά για το project αυτό. Μία πραγματική οπτικο-ακουστική εμπειρία επιστημονικής φαντασίας.

Ο δημιουργός έχει δηλώσει ότι το Electronomicon είναι ίσως η πιο προσωπική του δουλειά, αφού περιέχει αρκετές πρόσφατες εμπειρίες και βιώματά του. Όλα αυτά τα χρόνια έχει κάνει αλλεπάλληλες αλλαγές στο σενάριο, και το έχει σχεδιάσει τουλάχιστον 4 φορές, προσπαθώντας να ξαναβρεί / επαναπροσδιορίσει το καλλιτεχνικό του ύφος, αλλά και να εξορκίσει τα "κακά πνεύματα" της προσωπικής του ζωής. Ξεκίνησε σε ένα ατυχές ταξίδι του Λώλου στη Βραζιλία σαν μία σύντομη πειραματική ιστορία 15 σελίδων, και κατέληξε σαν το μεγάλο comeback του ξεχωριστού αυτού δημιουργού στο χώρο των comics !

Ακολουθούν οι εικόνες προώθησης του Electronomicon που έχουν κυκλοφορήσει στο internet, συμπεριλαμβανομένης και μίας animated gif - είναι προσφιλής τακτική του Λώλου να δημιουργεί  στατικές εικόνες με κάποια animated στοιχεία, τις οποίες αποκαλώ animated comics. Στο τέλος παραθέτω το προωθητικό video για το Electronomicon, με soundtrack από το προσωπικό συγκρότημα του καλλιτέχνη, La Suspiria.








Electronomicon @ CBR
Electronomicon @ Tumblr
Vasilis Lolos interview @ CBR
Electronomicon 2121 installation @ AICF 2012

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Αρκάς - Το ποντίκι των κόμικς

Ένα μικρό παραμυθάκι από το τεύχος 0 του περιοδικού ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ

Το περιοδικό ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ υπήρξε πολύ σημαντικό για την εξάπλωση των comics στην Ελλάδα, ακολουθώντας τα βήματα της πρωτοπόρου και θρυλικής βαβέλ. Στο πιλοτικό τεύχος 0, που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του μακρινού 1984, εκτός από δουλειές σημαντικών ευρωπαίων καλλιτεχνών, οι οποίες παραδοσιακά καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος των σελίδων του, υπήρχε και ένα παραμυθάκι του "προπάτορα" των ελληνικών σύγχρονων comics, του ευφυέστατου σκιτσογράφου Αρκά. Το παραμύθι έχει τίτλο "Το ποντίκι των κόμικς", και περιγράφει τις περιπέτειες ενός χάρτινου μικρού ήρωα στον πραγματικό κόσμο, στο γνώριμο χιουμοριστικό αλλά και συμβολικό στύλ του μεγάλου έλληνα δημιουργού.

Ακολουθεί το δισέλιδο στο περιοδικό, έπειτα το παραμυθάκι δακτυλογραφημένο, για να είναι πιο ευανάγνωστο, και τέλος το εξώφυλλο του ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ #0, μαζί με το έξυπνο editorial. Απολαύστε !


Ένα ποντικάκι απ'αυτά των κόμικς, που βαρέθηκε να κατοικεί στις σελίδες ενός περιοδικού και που επιθυμούσε να αλλάξει τη γεύση του χαρτιού με εκείνη του τυριού, έδωσε ένα ωραίο πήδημα και βρέθηκε στον κόσμο των ποντικών με σάρκα και οστά.
  - Σκουάς! φωνάζει αμέσως, αισθανόμενο οσμή γάτας.
  - Πώς είπες? γρύλλισαν τ'άλλα ποντίκια, κομπλαρισμένα από κείνη την παράξενη λέξη.
  - Σπλόμ, μπάνγκ, γκούλπ! είπε το ποντικάκι που μιλούσε μόνο τη γλώσσα των κόμικς.
  - Πρέπει νά'ναι τούρκικα, παρατήρησε ένας καραβίσιος γερο-πόντικας πού πρίν μπεί στη σύνταξη είχε υπηρετήσει στη Μεσόγειο. Και προσπάθησε να του απευθύνει το λόγο στα τούρκικα. Το ποντικάκι τον κοίταξε με απορία και είπε:
  - Ζιίπ, φιίς, μπρόνκ!
  - Δεν είναι τούρκικα! συμπέρανε ο ναυτο-πόντικας.
  - Τότε τί είναι?
  - Άντε βρές το!

  Έτσι το ονομάσανε Αντεβρέστο και το κράτησαν κάπως σαν τον ηλίθιο του χωριού.
  - Αντεβρέστο, -το ρωτούσαν-, σ'αρέσει περισσότερο η παρμεζάνα ή η γραβιέρα?
  - Σπλιιίτ, γκρόνγκ, ζιζιζιιίρ, απαντούσε το ποντίκι των κόμικς.
  - Καληνύχτα, γελούσαν οι άλλοι. Τα πιό μικρά πάλι του τραβούσαν την ουρά επίτηδες για να το ακούσουν να διαμαρτύρεται με κείνον τον αστείο τρόπο: - Ζοόνγκ, σπλάς, σκουάρρ!

  Μια φορά πήγαν για κυνήγι σ'ένα μύλο, γεμάτο από σακιά άσπρου και κίτρινου αλευριού. Τα ποντίκια βύθισαν τα δόντια τους σ'εκείνη τη "μάννα" και τρώγαν με την ψυχή τους κάνοντας: κρίκ, κρίκ, κρίκ, όπως όλα τα ποντίκια όταν τρώνε. Αλλά το ποντίκι των κόμικς έκανε: κρέκ, σκρέκ, σκερερέκ.
  - Μάθε τουλάχιστον να τρώς όπως ο καθωσπρέπει κόσμος, μουρμούρισε ο ναυτο-πόντικας. Αν ήμασταν στο καράβι θα σε είχαν πετάξει στη θάλασσα. Το καταλαβαίνεις ή όχι ότι κάνεις έναν ενοχλητικό θόρυβο?
  - Κρένγκχ, είπε το ποντίκι των κόμικς και ξαναγύρισε και χώθηκε σ'ένα σακί με καλαμπόκι.
  Ο ναυτο-πόντικας τότε έκανε σινιάλο στους άλλους και τέσσερις-τέσσερις έφυγαν, εγκαταλείποντας τον ξένο στην τύχη του, σίγουροι ότι δεν θα ξανάβρισκε το δρόμο να γυρίσει σπίτι.

  Για λίγο το ποντικάκι συνέχιζε να τρώει. Όταν επιτέλους κατάλαβε ότι είχε μείνει μόνο, ήταν ήδη πολύ σκοτάδι για να ψάξει να βρεί το δρόμο κι αποφάσισε να περάσει τη νύχτα στο μύλο. Ήταν έτοιμο ν'αποκοιμηθεί, όταν νά μές στο σκοτάδι άναψαν δυό κίτρινα φώτα, και νά'σου το απαίσιο θρόισμα από τέσσερα πόδια κυνηγού: Ένας γάτος!
  - Σκουάς! είπε το ποντικάκι ανατριχιάζοντας.
  - Γκραγκρρανιάου! απάντησε ο γάτος! Θέ μου, ήταν ένας γάτος από κόμικς. Η φυλή των πραγματικών γάτων τον είχε διώξει γιατί δεν κατάφερνε να κάνει νιάο όπως πρέπει.
  Οι δυό απόκληροι αγκαλιάστηκαν, ορκίστηκαν αιώνια φιλία και πέρασαν τη νύχτα κουβεντιάζοντας στην περίεργη γλώσσα των κόμικς. Καταλαβαινόντουσαν θαυμάσια!



Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Ο Πέτρος Ζερβός στο 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς

" Ρε ! ... Για μαλάκες μας έχετε ρε ? "

Την Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012 ολοκληρώθηκε στην Αθήνα το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς (τέως Φεστβάλ Βαβέλ). Κύριος κορμός του φεστιβάλ, όπως συνέβαινε πάντα στις διοργανώσεις της Βαβέλ, ήταν η μεγάλη συλλογική έκθεση ελλήνων δημιουργών comics. Ανάμεσα στις πολυάριθμες και πολύ καλές δουλειές που παρουσιάστηκαν, υπήρχε και μία τετρασέλιδη ιστορία του καταπληκτικού γελοιογράφου Πέτρου Ζερβού, με τίτλο "Η Επιδημία".

Στο γνωστό, πάντα εύστοχο και δηκτικό προσωπικό του στύλ, ο Πέτρος Ζερβός επιτίθεται στους πολιτικούς αρχηγούς των κομμάτων που απαρτίζουν αυτό το έκτρωμα της συγκυβέρνησης, δείχνοντας τον αντίκτυπο που έχει η τρομο-κρατική προπαγάνδα των Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης (© Τζίμης Πανούσης) στον απλό πολίτη. Στον απλό πολίτη που βλέπει καθημερινά τα δικαιώματά του, το εισόδημά του και την αξιοπρέπειά του να συρρικνώνονται, κι από πάνω να τον κοροϊδεύουν εξόφθαλμα και ξεδιάντροπα. Και όσο κι αν γνωρίζουμε την απάντηση στη (δυστυχώς ρητορική) ερώτηση που εκτοξεύει οργισμένα ο μεσοαστός ήρωάς μας στα μούτρα των ατάραχων καρεκλοκένταυρων, νομίζω οτι πλησιάζει η μέρα που ο Θωμάς θα φωνάξει "Αέρααααα" !

Ευχαριστώ θερμά τον κύριο Πέτρο Ζερβό για την ευγενική παραχώρηση του υλικού του.

Copyright © Πέτρος Ζερβός 2012







Ο Πέτρος Ζερβός  είναι ένας από τους καλύτερους και πιο αναγνωρισμένους έλληνες πολιτικούς γελοιογράφους της εποχής μας. Γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα και σπούδασε Αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Από το 1981 άρχισε να δημοσιεύει σκίτσα και comics σε διάφορα περιοδικά (Θούριο, Βαβέλ, Σχολιαστή, κ.α), και να συμμετέχει σε εκθέσεις σε όλη την Ελλάδα. Το 1991 μετέφερε σε comic το βιβλίο του Σωτήρη Κακίση "Οι Ξανθιές Το Γλεντάνε" από τις "Εκδόσεις Του Ρόδου".

Το 2000 ξεκίνησε η πολύχρονη συνεργασία του με το ένθετο περιοδικό comics "9" της Ελευθεροτυπίας, με την υπέροχη σειρά σατιρικών strips "Δούριος Άνεμος", μία συλλογή της οποίας εκδόθηκε σε άλμπουμ τον Ιούνιο του 2003 με τίτλο Εγκεφαλικά επεισόδια. Άλλα βιβλία του είναι τα : Athens 2004 (2004) και Porn Flakes (2009).

Αναλυτική Βιογραφία του Πέτρου Ζερβού
Αναλυτική Βιβλιογραφία του Πέτρου Ζερβού
Σκίτσα του Πέτρου Ζερβού στο περιοδικό "δρόμος"

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Pure Trance

Ένα αξιολάτρευτα διεστραμμένο Pop Art Manga !

Ο παραπάνω τίτλος είναι σίγουρα λίγο αινιγματικός (πώς γίνεται το διεστραμμένο να είναι αξιολάτρευτο ?), όμως ο υπέροχος κόσμος των manga μας έχει αποδείξει πολλές φορές οτι καμία μίξη δεν είναι αδύνατη, όσο δύσκολη ή αταίριαστη κι αν ακούγεται. Είναι γεγονός οτι από την Ιαπωνία βγαίνουν τα πιο παράξενα, εξωφρενικά, διεστραμμένα και "ενοχλητικά" έργα του κόσμου των comics, αλλά συγχρόνως και τα πιο τολμηρά (καλλιτεχνικώς μιλώντας) και ενδιαφέροντα.

Το Pure Trance της πολύ καλής mangaka και εικονογράφου Junko Mizuno εφάπτεται και στις δύο κατηγορίες, και το κάνει με μεγάλο καλλιτεχνικό θάρρος (και θράσος), χωρίς να λογαριάζει τα "πρέπει" και τους "κανόνες", να ζητάει την άδεια κανενός, ή να φοβάται οποιαδήποτε κριτική ή "σταμπάρισμα". Η ίδια η δημιουργός έχει αποκαλύψει με παράπονο οτι η δουλειά της συχνά τη "στοχοποιεί" ως ανώμαλη, φετιχίστρια και περιθωριακή, αλλά αυτό τελικά δεν έχει να κάνει με την ίδια, αλλά με τα κόμπλεξ και τις προκαταλήψεις των άλλων.



Το Pure Trance λοιπόν, η πρώτη μεγάλη δουλειά της Mizuno στον κόσμο των manga, ξεκίνησε, όπως προδίδει και ο τίτλος του, ως συνοδευτικό σε μία σειρά συλλογών trance / techno μουσικής. Στο booklet του κάθε CD της συλλογής, υπήρχε και μία ολιγοσέλιδη συνέχεια της ιστορίας - γι'αυτό και το σχήμα των σελίδων είναι τετράγωνο. Όταν ολοκληρώθηκε η συλλογή το 1998, η Mizuno έκανε κάποιες μετατροπές (π.χ προσέθεσε κάποιες πληροφορίες - trivia - στο κάτω μέρος των σελίδων για να γίνουν πιο παραλληλόγραμμες) και εξέδοσε τη δουλειά της σε μορφή graphic novel, με μεγάλη επιτυχία αλλά και ανάμικτες κριτικές. Το 2005, η Last Gasp κυκλοφόρησε το έργο και στα αγγλικά.

Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε ένα δυστοπικό μέλλον, μετά τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου η επιφάνεια της γης έχει μολυνθεί τόσο ώστε να μην είναι πλέον κατοικήσιμη. Έτσι, οι επιζήσαντες έφτιαξαν ένα καινούριο κόσμο υπογείως. Στο υπόγειο αυτό καινούριο σπίτι τους όμως, υπάρχει πολύ μεγάλη έλλειψη τροφής, αφού όλα τα φυτά και τα ζώα έχουν εξαφανιστεί, και υπάρχουν μόνο δημιουργημένα σε εργαστήριο κακέκτυπά τους. Η βασική τροφή του πληθυσμού είναι ένα διατροφικό συμπλήρωμα σε μορφή χαπιού που ονομάζεται Pure Trance. Οι γυναικείες διατροφικές διαταραχές από την υπερκατανάλωση του χαπιού είναι πολύ συχνό φαινόμενο, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ειδικών κλινικών για τις ιδιότυπες αυτές βουλιμικές. Η ιστορία μας λοιπόν εκτυλίσσεται μέσα σε ένα από αυτά τα κέντρα, του Over Eaters Treatment Center 102, με πρωταγωνίστριες τα αποκλειστικώς θηλυκά στελέχη του.

Η Keiko Yamazaki, η διευθύντρια, είναι μία άκαρδη, σαδίστρια, υπερβολικά βίαιη και εκδικητική ναρκομανής (κορίτσι για σπίτι δηλαδή), που τρέφεται μόνο με ζωικό κρέας από τη μαύρη αγορά, και αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους και τους ασθενείς του κέντρου 102 σαν σκλάβους της. Έρχεται συχνά σε αντιπαράθεση με την έμπιστη και υπεύθυνη νοσοκόμα Kaori Suzuki, η οποία είναι αντιστοίχως το "καλό κορίτσι" και υπερασπίζεται τους ασθενείς απέναντι στην εκδικητική μανία της διευθύντριας, πληρώνοντας αυτή το τίμημα. Όταν όμως η τρέλα και τα βίαια ξεσπάσματα της διευθύντριας και των σατανικών λακέδων της θα ξεπεράσουν κάθε όριο, η Kaori θα πάρει τα παιδιά που έχουν γεννηθεί στο κέντρο και θα δραπετεύσει στη μολυσμένη επιφάνεια όπου, ενάντια σε κάθε προσμονή, θα συναντήσει διάφορες μορφές ζωής και θα χτίσει ένα βιώσιμο περιβάλλον για τους πρόσφυγες. Η διευθύντρια όμως δεν έχει πεί την τελευταία της λέξη και στέλνει ένα απόσπασμα για να τους κυνηγήσει, δίνοντας στην υπόθεση μια εντελώς απρόβλεπτη τροπή.




Το Pure Trance είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της υπέροχης διαφορετικότητας των manga, τόσο σε επίπεδο σεναρίου και storytelling, όσο και εικονογράφησης. Βεβαίως, η συγκεκριμένη δουλειά αποτελεί παράδειγμα πειραματισμού και πρωτοπορίας ακόμα και για τα δεδομένα της ιαπωνίας, και ιδιαίτερα για το είδος των Shōjo (κοριτσίστικων) manga, που συνήθως είναι απλοϊκά στο σενάριο, με αυστηρά καθορισμένη θεματολογία και "χαριτωμένα" μέχρι αηδίας ! Το Pure Trance όμως ξεπερνά τις φόρμες και τους κανόνες των Shōjo, διαμορφώνοντας ένα ιδιότυπο horror gothic lolita στύλ, το οποίο επιζεί μέχρι σήμερα. Μία μίξη sci-fi, horror και διαστροφής με την αθωότητα, γλυκύτητα αλλά και εξόφθαλμη σεξουαλικότητα των χαρακτήρων, που συντελεί σε ένα άκρως ενδιαφέρον, γοητευτικό και δυνατό αποτέλεσμα.

Η Junko Mizuno έχει δημιουργήσει μία πολύ ιδιαίτερη 70's / pop art / sexy / exploitation / παραισθησιογόνα αισθητική που χαρακτηρίζει το σύνολο της δουλειάς της, είτε αυτή είναι η δημιουργία manga και animation, είτε ο σχεδιασμός ρούχων, είτε το πλάσιμο φιγούρων βινυλίου που αναπαριστούν τις ηρωίδες των comics της. Και αυτό είναι το έργο που έφερε για πρώτη φορά το ευρύ ιαπωνικό και αμερικάνικο κοινό σε επαφή με τον τόσο προσωπικό, γλυκό αλλά και τρομακτικό κόσμο της.





Δύο σελίδες απο το Pure Trance στην αυθεντική, τετράγωνη μορφή του



Pure Trance @ Baka Updates
Pure Trance @ wikipedia
Pure Trance mini figures
Read Pure Trance online
Junko Mizuno @ House of 1000 Manga

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Ένα κομιξάδικο κλείνει, ένα άλλο ανοίγει

Ας αρχίσουμε από τα δυσάρεστα, για να μας μείνει μία ευχάριστη γεύση στο τέλος. Σύμφωνοι ? Πάμε.

Κλείνει το Jemma της Καλλιθέας στα τέλη Δεκεμβρίου

Είναι σίγουρα δυσάρεστο να κλείνει ένα μαγαζί comics, και μάλιστα ένα τόσο καλό μαγαζί όσο το Jemma. Φυσικά, το κεντρικό κατάστημα του Πειραιά παραμένει ανοικτό και ακμαίο, και θα αναλάβει και τις δοσοληψίες των συνδρομητών του υποκαταστήματος της Καλλιθέας (όσων το επιθυμούν φυσικά). Περισσότερες πληροφορίες (και ανακούφιση από το στενόχωρο νέο) μας παρέχει το όμορφο μονοσέλιδο comic του πολύ ταλαντούχου Tasmar (Τάσος Μαραγκός), με πρωταγωνιστή φυσικά τον Μάκη !

Πολύ ενδιαφέρον νέο αποτελεί το Bazaar που ανακοινώνει το κατάστημα, με γενναίες εκπτώσεις της τάξεως του 70% ! Από 15 Νοεμβρίου λοιπόν, κάντε λίγη οικονομία από το super market, για να τα φάμε σε comics (εγώ σίγουρα θα το κάνω) !


Αυτά λοιπόν ήταν τα δυσάρεστα. Κρίμα !
Αλλά... για να look και την bright side of life (όπως λένε και οι θεοί Monty Pythons)...

Το κέντρο της Αθήνας απέκτησε καινούριο κομιξάδικο. Και το όνομα αυτού : Comicstrip


Το κέντρο της Αθήνας απέκτησε και πέμπτο κομιξάδικο (μετά τα Tilt, Solaris, Comicon και Relax your soul - μετράω μόνο τα μαγαζιά που έχουν αποκλειστικά comics) ! Τα κορίτσια του παλιού Comicon ανοίξαν το Comicstrip Bookstore, το οποίο βρίσκεται στη γωνία Σόλωνος 125 και Θεμιστοκλέους (δηλαδή πολύ κοντά στο Comicon). Τα επίσημα εγκαίνια του μαγαζιού έγιναν το Σάββατο 27 Οκτωβρίου, στη 1 το μεσημέρι (δυστυχώς, έλειπα).

Φυσικά, πρόλαβα και το επισκέφτηκα, και έγινα και ένας από τους πρώτους πελάτες. Η Μυρτώ είναι ευγενέστατη, και πολύ πρόθυμη να εξυπηρετήσει. Αν περνάτε από τη γειτονιά, τσεκάρετέ το. Όσο περισσότερα κομιξάδικα, τόσο το καλύτερο !

Καλή αρχή λοιπόν κορίτσια, και καλές δουλειές !



Comicstrip.gr