Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Ο Enki Bilal στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

Μία συζήτηση με τον εξαιρετικό βαλκάνιο δημιουργό



Σήμερα, 27 Φεβρουαρίου 2013, στις 19:00 το απόγευμα ο Enki Bilal, ένας από τους σημαντικότερους ευρωπαίους δημιουργούς comics των τελευταίων δεκαετιών θα παρευρεθεί στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Λεωφόρος Συγγρού 107-109) για μία ενδιαφέρουσα συζήτηση. Με συνομιλητή το δημοσιογράφο και συγγραφέα Γιώργο Αρχιμανδρίτη, ο Bilal θα αναπτύξει τους συλλογισμούς του για τα comics, το σινεμά, την πολιτική και οικολογική διάσταση του έργου του, για τους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάστηκε αλλά και για τα Βαλκάνια, τους απόηχους των συνεχών πολέμων και την ιστορία που, όπως έχει κάποτε πει, «τον πήρε από τα μούτρα» ήδη από μικρό παιδί.

Η εκδήλωση στο site της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών

Η είσοδος είναι δωρεάν και θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
27 Φεβρουαρίου 2013, 19:00 - Κεντρική Σκηνή
Λεωφόρος Συγγρού 107-109

ΖΩΝΤΑΝΗ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΣΤΟ SGT.GR : 27/2/2013, 19:00
(και link για να τη δείτε μετά τις 27/2)


OLD BOY

Το manga που ενέπνευσε την εκπληκτική ταινία του Chan-wook Park



Στην περίπτωση του OLD BOY - βάζω μαζί τη σειρά manga και την εξαιρετική κορεάτικη ταινία του Chan-wook Park (Oldboy, 2003) - μου συνέβη κάτι που δεν είχε ξανατύχει ποτέ. Αντίθετα με οποιοδήποτε άλλο comic έχω διαβάσει που έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο, προτιμώ τη μεταφορά από το πρωτότυπο manga. Ασφαλώς κατανοώ οτι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα όπως ένα έργο γραφικής τέχνης με μία κινηματογραφική ταινία, ή ένα έργο γραφικής τέχνης με ένα βιβλίο, μιας και μιλάμε για τελείως διαφορετικές εμπειρίες και τελείως διαφορετικά ερεθίσματα και συναισθήματα που επικοινωνούνται στο θεατή ή αναγνώστη. Γι'αυτό όταν λέω οτι προτιμώ τη μεταφορά εννοώ οτι μου άρεσε περισσότερο η εξέλιξη της υπόθεσης (υπάρχουν σημαντικές διαφορές) και το γενικό ύφος (π.χ σκοτεινό, ελαφρύ, κτλ). Ούτε φυσικά εννοώ οτι το manga δεν είναι καλό.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για το manga. To Old Boy είναι μία πολύ καλή σειρά των Garon Tsuchiya (σενάριο) και Nobuaki Minegishi (εικονογράφηση) που συνδυάζει αστυνομική περιπέτεια, θρίλερ μυστηρίου και ψυχολογικό δράμα. Με μία πολύ δυνατή ιστορία που κρατάει το ενδιαφέρον και το σασπένς αμείωτο, ο αναγνώστης δε μπορεί ποτέ να προβλέψει τί θα συμβεί στην επόμενη σελίδα. Δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό magazine Weekly Manga Action από το 1996 έως το 1998, και έπειτα συλλεγμένο σε 8 tankōbon (τόμους). Το 2006 η Dark Horse το κυκλοφόρησε και στα αγγλικά. Το 2003 μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη όπως προείπα, με μία ακόμη αμερικάνικη ταινία να έχει ανακοινωθεί για το 2013, και μάλιστα με σκηνοθέτη το Spike Lee (ας ελπίσουμε οτι δε θα πρωταγωνιστήσει ο Will Smith, όπως ακούγεται).





Η Υπόθεση (περιέχει spoilers στη δεύτερη παράγραφο)

Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ο Shinichi Gotō, ένας άνθρωπος που απήχθη όταν ήταν 25 ετών και κρατήθηκε αιχμάλωτος σε ένα μικρό δωμάτιο για 10 ολόκληρα χρόνια (!). 10 ολόκληρα χρόνια με μοναδική παρέα μία τηλεόραση, και με μοναδική τροφή το κινέζικο delivery που του έδιναν οι άγνωστοι δεσμοφύλακές του. Δε γνωρίζει ποιός του το έκανε αυτό, και ούτε το γιατί. Όλο αυτόν τον καιρό προσπαθούσε μόνο να διατηρήσει την πνευματική του υγεία, και να περάσει τον ατελείωτο ελεύθερο χρόνο του γυμνάζοντας το κορμί του. Και φυσικά να αναρωτιέται... Ποιός ? Και γιατί ? Μετά από 10 χρόνια λοιπόν, όσο ξαφνικά βρέθηκε στη φυλακή του, τόσο ξαφνικά του ανακοινώνεται οτι είναι ελεύθερος. Τον υπνωτίζουν και τον παρατάνε αναίσθητο σε ένα πάρκο, με ένα καινούριο κοστούμι και ελάχιστα χρήματα στις τσέπες του. Και όταν ξυπνάει, είναι πλέον ελεύθερος. Ελεύθερος όμως να κάνει τί ? Η παλιά του ζωή δεν υπάρχει πιά. Το μόνο που του έχει μείνει είναι να βρεί απαντήσεις για τα ερωτήματα που του καίνε το μυαλό. Και φυσικά, να εκδικηθεί.

Ξεκινώντας τη δεύτερή του ζωή, ο Gotō γνωρίζει τη νεαρή σερβιτόρα Eri, η οποία θα γίνει η πρώτη του σύμμαχος στην προσπάθειά του να ανακαλύψει ποιός τον φυλάκισε. Συγκεντρώνοντας τα στοιχεία που έχει, αλλά και ακολουθώντας κάποια καινούρια, ο αποφασισμένος σύγχρονος "Μοντε Χρήστος" μας θα οδηγηθεί στο επί 10 χρόνια "σπίτι" του, όπου θα αποσπάσει κάποιες απαντήσεις από τους πρώην δεσμοφύλακές του. Θα ανακαλύψει όμως επίσης οτι ο σκοτεινός του αντίπαλος δεν έχει τελειώσει ακόμα μαζί του, και θέλει να "παίξει" κι άλλο. Και μάλιστα, δε θα διστάσει μπροστά σε τίποτα, ακόμα και σε συνάντηση πρόσωπο με πρόσωπο, προκειμένου να βασανίσει περισσότερο τον ήδη ταλαιπωρημένο ήρωά μας. Όσο όμως θα απαντιούνται κάποια ερωτήματα, τόσο θα προκύπτουν καινούρια, και τόσο θα βαθαίνει το μεγαλύτερο αίνιγμα από όλα - το γιατί. Και όπως θα αρχίσει να διαφαίνεται, οι απαντήσεις βρίσκονται κρυμμένες στην παιδική ηλικία του Gotō. Και πρέπει πάση θυσία να τις θυμηθεί ...





Το OLD BOY λοιπόν είναι μία πολύ καλή σειρά manga, με μεγάλο της όπλο την άκρως ενδιαφέρουσα και "κολλητική" υπόθεση, τους πολύ όμορφα σκιαγραφημένους και πειστικούς χαρακτήρες και την υπέροχη εικονογράφηση του Nobuaki Minegishi (μόνο αυτό το κόλλημά του με τις χοντρομύτες δεν κατάλαβα). Η εξέλιξη και κλιμάκωση της ιστορίας είναι γενικά καλή, με το σασπένς να κυκλοφορεί ελεύθερο σε όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, όμως στην τελική ευθεία... κάτι στραβώνει. Δε θα πώ περισσότερα (αν το έχετε διαβάσει, ή τρώγεστε να spoiler-ιαστείτε, μπορείτε να δείτε εδώ ή εδώ), όμως κρίνω την απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα που αποτελεί την ουσία της ιστορίας λίγο απογοητευτική - ειδικά μετά από διάφορες προηγούμενες αναφορές που προδιέθεταν τον αναγνώστη για ένα "επικό" φινάλε. Και αυτό το τελευταίο είναι κάτι που γενικά με εκνευρίζει πολύ.

Ο Neil Gaiman έχει πει οτι "Μία καλή ιστορία είναι αυτή που, αφού ολοκληρωθεί, ο αναγνώστης δε νιώθει οτι τον έχουν κοροϊδέψει", δήλωση που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Κι εδώ το σενάριο του κυρίου Tsuchiya μας κοροϊδεύει λιγάκι, τόσο με το κεντρικό ερώτημα όπως προείπα, όσο και με την τελευταία σελίδα της σειράς, που εγείρει νέα ερωτήματα αντί να απαντάει κάποια από τα αρκετά που είχαν μείνει ξεκρέμαστα. Και μάλιστα χωρίς κανένα λόγο και αιτία. Είναι σαν να μας λέει "To be continued", αλλά όμως δεν continued. Τέλος πάντων, ακόμα και με αυτή τη σχετική απογοήτευση, η σειρά στο σύνολό της αξίζει τον κόπο.

Στα σημεία πάντως που υστερεί η σειρά, η ταινία του του Chan-wook Park τσακίζει κόκαλα ! Τόσο στο φινάλε, που παραδίδει στ'αλήθεια τη συγκλονιστική κατάληξη που υπόσχεται (αλλά δεν κάνει) το manga, όσο και στο ύφος, περιέχοντας πολλαπλάσιες ποσότητες βίας, αίματος και δράσης, όπως πιστεύω οτι αρμόζει σε μία ιστορία εκδίκησης. Το "γιατί" είναι επίσης τελείως διαφορετικό, αλλά σε αυτό δε μπορώ να πώ οτι προτιμώ κάποια από τις δύο εκδοχές - μου αρέσουν πολύ και οι δύο, και ίσως να κλίνω λίγο προς την πιο ψυχολογική προσέγγιση του manga. Γενικά λοιπόν, η σειρά των Tsuchiya - Minegishi είναι πολύ καλή μεν, αλλά ...




Old Boy @ Dark Horse
Old Boy @ wikipedia
Read Old Boy online

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

The Sandman : Endless Nights

Οι Αιώνιες Νύχτες του Άρχοντα των Ονείρων

Το Endless Nights είναι μία πανέμορφη εικονογραφημένη ανθολογία που κυκλοφόρησε το 2003 από τη Vertigo σε μορφή graphic novel, και αντλεί τη θεματολογία της από τη σειρά-σταθμό στην ιστορία των comics The Sandman του Neil Gaiman (χωρίς όμως να αποτελεί μέρος της κεντρικής ιστορίας). Περιέχει 7 ιστορίες αφιερωμένες σε κάθε έναν από τους Endless, τις αιώνιες οντότητες που εξουσιάζουν τις ζωές των θνητών και που αποτελούν την αταίριαστη οικογένεια του Άρχοντα Μορφέα, βασικού χαρακτήρα της κύριας σειράς του Sandman.

Οι Αιώνιες Νύχτες είναι "ντυμένες" με υπέροχες εικονογραφήσεις από μία πραγματικά all-star ομάδα καλλιτεχνών, όπως οι Bill Sienkiewicz, Dave McKean, Miguelanxo Prado, Milo Manara, P.Craig Russell, Frank Quitely, Glenn Fabry και Barron Storey. Το βιβλίο έχει κερδίσει το ακριβοθώρητο Bram Stoker Award για την καλύτερη εικονογραφημένη αφήγηση, και είναι επίσης το πρώτο comic που συμπεριελήφθη ποτέ στη λίστα με τα Best-sellers των New York Times. Το φανταστικό εξώφυλλο είναι φιλοτεχνημένο από τον Dave McKean.

Κεφάλαια

1: Death - Death and Venice
(εικονογράφηση: P. Craig Russell)

Σε ένα από τα πολλά νησάκια ανοιχτά της Βενετίας, ένα μικρό αμερικανάκι ξεμάκρυνε από τους συγγενείς του. Δίπλα σε ένα ερειπωμένο αρχοντικό με σιδερένια αυλόπορτα συνάντησε μία όμορφη μαυροντυμένη κοπέλα, η οποία του ζήτησε να ανοίξει την πόρτα. Λόγω της ηλικίας του όμως, δε μπόρεσε. Έχουν περάσει σχεδόν δύο δεκαετίες από τότε, και ο νεαρός αμερικανός επισκέφθηκε ξανά το νησί και το αρχοντικό. Σαν να ήταν γραφτό, η νεαρή κοπέλα τον περίμενε πάλι δίπλα στην πόρτα. Αυτή τη φορά, κατάφερε να την ανοίξει, και αυτή τον οδήγησε στο εσωτερικό, όπου είχε κάποιες ανειλημμένες υποχρεώσεις με ένα πεισματάρη κόμη που αρνιόταν να τη δεχτεί εδώ και πολλούς αιώνες.

2: Desire - What I've Tasted of Desire
(εικονογράφηση: Milo Manara)

Σε ένα σαξονικό χωριό κάπου στη Βρετανία, η Kara, μία νεαρή κοπέλα ερωτεύεται τον Danyal, το ρωμαλέο και αρρενωπό γιό του αρχηγού. Αυτός δεν της δίνει καμία σημασία, και ασχολείται με άλλες κοπέλες. Μία μέρα η όμορφη χωριάτισσα θα συναντήσει ένα πλάσμα με χρυσά μάτια που εξουσιάζει την επιθυμία, και θα ακούσει με προσοχή τα όσα θα της πεί. Αρνούμενη τη σαρκική επιθυμία του Danyal, η Kara θα κερδίσει τελικά τον έρωτά του και θα γίνει γυναίκα του. Όταν όμως, κατά την απουσία του, ληστές θα επιτεθούν στο χωριό και θα την κρατήσουν αιχμάλωτη, θα πρέπει να εμπλακεί σε ένα παιχνίδι επιθυμίας μαζί τους για να σώσει τη ζωή της.

3: Dream - The Heart of a Star
(εικονογράφηση: Miguelanxo Prado)

Εκατομμύρια χρόνια πρίν, όταν ο ήλιος μας ήταν στην παιδική του ηλικία, ο Άρχοντας Μορφέας παραβρίσκεται σε ένα συνέδριο αστρικών οντοτήτων, συνοδευόμενος από την όμορφη θνητή Killalla. Στο συνέδριο δίνουν το παρόν όλοι οι Αιώνιοι, καθώς και διάφορα αστρικά πλάσματα από κάθε γωνιά του σύμπαντος, συζητώντας για ποικίλα θέματα, γνωστά στους αναγνώστες από την κύρια σειρά Sandman. Σε μία απρόσμενη εξέλιξη, ο ήλιος του πλανήτη της Killalla, Sto-Oa, θα κερδίσει την καρδιά της, καθώς ο Μορφέας παρακολουθεί συντετριμμένος. Η ιστορία παρουσιάζει διάφορα σημαντικά γεγονότα της μυθολογίας του Sandman που δεν είχαν εικονογραφηθεί ποτέ, όπως την απαρχή της κόντρας μεταξύ του Dream και του/της Desire, την Delirium όταν ήταν ακόμα Delight, αλλά και το γιατί απαγορεύεται στους Αιώνιους να ερωτευθούν θνητούς.




4: Despair - Fifteen Portraits of Despair
(εικονογράφηση: Barron Storey, Dave McKean)

Αυτό το κομμάτι απαρτίζεται από 15 μικρές, αφαιρετικές ιστορίες με θέμα την Απόγνωση. Όχι απαραίτητα την Despair, το χαρακτήρα από τη σειρά The Sandman, αλλά την απόγνωση ως συναίσθημα, την επιρροή που αυτή έχει στην ψυχολογία μας, αλλά και τις πράξεις ανθρώπων που έχουν πιαστεί στον ανελέητο γάντζο της.

5: Delirium - Going Inside
(εικονογράφηση: Bill Sienkiewicz)

Πέντε προσεκτικά επιλεγμένοι με βάση την κατάσταση της πνευματικής τους υγείας άνθρωποι (κοινώς τρελοί) συγκεντρώνονται για μία ριψοκίνδυνη αποστολή. Πρέπει να σώσουν ένα κορίτσι που έχει χαθεί βαθιά μέσα στον εαυτό του. Η ιστορία μας παρουσιάζει την "ιδιαιτερότητα" και τις εμμονές των μελών της παράξενης ομάδας πρίν την αποστολή διάσωσης, αλλά μας δείχνει και τον τρόπο που η αλλόκοτη αυτή εμπειρία βοήθησε τόσο τους ίδιους, όσο και το χαμένο κορίτσι (που είναι φυσικά η Delirium). Πολλά ουράνια τόξα, πολλά ψάρια και πολλή σύγχυση - δηλαδή, μία αυθεντική ιστορία της Delirium.

6: Destruction - On the Peninsula
(εικονογράφηση: Glenn Fabry)

Μία παράξενη χερσόνησος εμφανίζεται από το πουθενά σε ένα νησάκι της νότιας Ιταλίας, περιέχοντας σφηνωμένα στα βράχια της τεχνολογικά αντικείμενα από το μέλλον. Μία αρχαιολόγος καλείται να δουλέψει στη μυστική ανασκαφή, και ανακαλύπτει οτι η εμφάνιση της χερσονήσου οφείλεται στην παρουσία στην περιοχή δύο αλλόκοτων "τουριστών" - ενός γιγαντόσωμου άντρα με κόκκινα μακριά μαλλιά, και της μικρής αδερφής του με την ακατάληπτη ομιλία και την πολύχρωμη punk κόμμωση (Destruction και Delirium αντίστοιχα).

7: Destiny - Endless Nights
(εικονογράφηση: Frank Quitely)

Μία περιπλάνηση στον κήπο του Πεπρωμένου, με οδηγό τον ψηλό, τυφλό ρασοφορεμένο Destiny, το μεγαλύτερο αδερφό από τους Endless. To κείμενο του Gaiman μας παρουσιάζει συνοπτικά το έργο του Destiny και το ογκώδες βιβλίο που κουβαλάει, ενώ οι υπέροχες ολοσέλιδες εικόνες του Quitely μας ξεναγούν στον όμορφο κήπο. Αρχικά, την ιστορία ήταν να εικονογραφήσει ο τεράστιος Moebius, αλλά η ηλικία και η κατάσταση της υγείας του δεν του το επέτρεψαν.





Οι ιστορίες των Endless Nights παρουσιάζουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για τους φανατικούς φίλους της σειράς The Sandman, καθώς παρέχουν πληροφορίες για θέματα και γεγονότα που αναφέρονται στην κύρια σειρά, αλλά ποτέ πρίν δεν είχαν παρουσιαστεί και εικονογραφηθεί. Αυτό ισχύει κυρίως για τις The Heart of a Star, Going Inside και On the Peninsula (και ιδιαίτερα την πρώτη), με τις υπόλοιπες 4 απλώς να εμπλουτίζουν την εικόνα των Αιώνιων χαρακτήρων που παρουσιάζουν. Το βιβλίο, όπως προείπα, είναι εκτός της κεντρικής υπόθεσης - όπως και το άλλο εξαιρετικό graphic novel που έχει κυκλοφορήσει, το The Sandman : The Dream Hunters (1999), με κάποιες ιστορίες να εκτυλίσσονται πρίν τα γεγονότα της σειράς, άλλες μετά, και άλλες ταυτόχρονα.

Και φυσικά, όπως μπορείτε να δείτε και στις εικόνες που έχω παραθέσει, η εντυπωσιακή ομάδα καλλιτεχνών που ανέλαβε να αποτίσει φόρο τιμής στους υπέροχους χαρακτήρες του Gaiman άρθηκε στο ύψος των περιστάσεων με περισσή ευκολία, ο καθένας αποδεικνύοντας το λόγο που θεωρείται κορυφαίος. Και είναι όλοι τους κορυφαίοι !

Το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά από την Anubis, με τίτλο "Αιώνιες Νύχτες".


Links

Endless Nights @ Vertigo
Endless Nights @ Neil Gaiman's official site
Endless Nights @ wikipedia
Endless Nights @ Mark reads
Endless Nights @ SF site

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

TOP 25 Απίστευτα Comic Crossovers - part 2


... Συνέχεια από το TOP 25 Απίστευτα Comic Crossovers - part 1




THE COUNTDOWN: TOP 12

12. The Hulk vs. Santa

Ξεκινάω το θάψιμο αυτού του διαμαντιού της crossover γελοιότητας από το κορυφαίο εξώφυλλο, όπου βλέπουμε τον γκρίζο Hulk να πλακώνεται με τον Αη-Βασίλη, και τη λεζάντα να λέει "Επειδή εσείς το ζητήσατε... ο πιο καταζητούμενος κακοποιός απ'όλους". Μιλάμε πάντα για τον Santa Claus, τον καλοκάγαθο χοντρούλη γεράκο που κάθε Χριστούγεννα μοιράζει δώρα στα παιδάκια (???). Βεβαίως, ο προσεκτικός παρατηρητής θα δεί οτι ο Santa κρατάει ένα λοστό (που κάνει $9.99 - τσάμπα), οπότε θα καταλάβει οτι κάτι δεν πάει καλά.

Ε ναι λοιπόν, αυτός δεν είναι ο ίδιος ο Αη-Βασίλης, αλλά ο γνωστός αντίπαλος του Hulk, Rhino, ο οποίος, μεθυσμένος και ψάχνοντας για λεφτά, βλέπει κάποιους ντυμένους Αη-Βασίληδες να κάνουν φιλανθρωπικό έρανο, οπότε πλακώνει έναν και του παίρνει τη στολή για να μαζέψει αυτός τις δωρεές. Για κακή του τύχη όμως, αργότερα καταλήγει σε ένα πολυκατάστημα όπου βρίσκεται και ο Bruce Banner, οπότε... καταλάβατε ! Στη μάχη που ακολουθεί (φυσικά), οι δύο αντίπαλοι κάνουν συχνά διαλείμματα για να πάρει ο ένας το σκουφί του Αη-Βασίλη από τον άλλο (πρέπει να είναι ζήτημα τιμής μάλλον), και όλα αυτά τα εξαιρετικά φαιδρά πράγματα συμβαίνουν στο τεύχος #378 του Incredible Hulk. Άντε, και του χρόνου !

 

 



Να που το παίζει και γκόμενος ο γκρίζος μπουνταλάς !


11. Daredevil meets Uri Geller

Ο γνωστός σούπερ ήρωας Daredevil της Marvel είναι τυφλός, σωστά ? Σωστά. Έχει ψυχικές δυνάμεις, σωστά ? Σωστά. Άρα, γιατί να χρειάζεται τη βοήθεια κάποιου άλλου με ψυχικές δυνάμεις όπως (υποτίθεται οτι έχει) ο Uri Geller ? Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ, όμως η συνάντηση των δύο έγινε το 1976 στο Daredevil #133, τότε που η δημοτικότητα του εβραίου κουταλολυγιστή ήταν στο απόγειό της (τυχαίο ? μάλλον όχι). Οι δύο "ψυχικά προικισμένοι" λοιπόν ήρωες ενώνουν τις (ψυχικές, φυσικά) δυνάμεις τους για να νικήσουν τον ύπουλο Mind Wave. Βεβαίως, η μόνη συνεισφορά που θα μπορούσε να έχει ο Geller που μου έρχεται στο μυαλό είναι να λυγίσει το κουτάλι του κακού, έτσι ώστε να μη μπορεί να φάει, να γίνει αδύναμος από την ασιτία, και έτσι να τον νικήσει εύκολα ο Daredevil. Μάλλον στη Marvel είχαν κάτι άλλο στο μυαλό τους πάντως, γι'αυτό και δεν με έχουν πάρει ακόμα να τους γράφω τα σενάρια. Ουάου όμως, ε ! Ένιωσα ολόκληρο τον (ψυχικό μου) κόσμο να συνταράσσεται ! ... Κι ακόμα δεν έχουμε μπεί στην τελική 10άδα.

 

 

 


10. Eminem meets The Punisher

Το Μάιο του 2009, ο δύστυχος πλανήτης μας υπέστη μία διπλή συμφορά. Όχι μόνο ο  κάποτε επιτυχημένος, και τώρα ξεχασμένος ράπερ Eminem έβγαλε καινούριο album, μετά από 3 χρόνια που μας είχε αφήσει στην ησυχία μας, αλλά είπε και να συνεργαστεί με τη Marvel και το περιοδικό XXL, για να ταλαιπωρήσει και τα μάτια μας, εκτός από τα αυτιά μας. Έτσι, για την προώθηση του δίσκου του, βγήκε αυτό το αίσχος των comics, στο οποίο ο αμερικανός ράπερ συναντάει τον γνωστό, οπλισμένο σαν αστακό χαρακτήρα The Punisher, και εμφανίζεται όσο σκληρός θα ήθελε να είναι, αλλά φυσικά δεν είναι. Φανταστείτε οτι ο πολλά βαρύς Slim Shady τον σκοτώνει κιόλας τον Punisher. Ε, αυτά δε γίνονται ΟΥΤΕ στα comics !

 



9. Archie meets ΤΜΝΤ ( & KISSThe Punisher )

Άντε ! Ποιός τη χάρη σας πάλι. 3 crossovers σε 1 βρε, κι αυτό επειδή πρώτον, οι θέσεις του countdown είναι πολύτιμες, και δεύτερον, σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ παραπάνω. Ξεκινάμε με τα Χελωνονιντζάκια λοιπόν τα οποία, μίαν όμορφη ανοιξιάτικη μέρα του 1990 κυριολεκτικά φτύνονται στο Riverdale από μια γιγαντιαία ιπτάμενη αγελαδοκεφαλή (όχι, δεν κάνω πλάκα), και απλά περιφέρονται στην πόλη τρώγοντας παγωτά και πίτσες με την παρέα του Archie. Στην περίπτωση των KISS από τα τεύχη Archie #627-630 (2011 παρακαλώ) τα πράγματα είναι πιο φυσιολογικά, αφού η παρέα του Gene Simmons έρχεται στο Riverdale για μία συναυλία, και επί τη ευκαιρία λέει να δώσει ένα χεράκι στον Archie και τη γνωστή "συμμορία" με κάτι παλιο-ζόμπι που έχουν επιτεθεί στην πόλη. Απλά, καθημερινά πράγματα δηλαδή. Τέλος, στο πολύ γνωστό one-shot τεύχος με τον Τιμωρό (1994), ο σκληροτράχηλος Punisher (σχεδιασμένος από τον μεγάλο John Buscema) καταφθάνει στο Riverdale για να συλλάβει έναν εγκληματία ο οποίος μοιάζει πολύ στον Archie, οπότε καταλαβαίνετε... Άιντε, άιντεεεε ! Ήτανε που ήτανε αμερικανιά, τώρα το ξεχειλώσατε το θέμα.





8. Army Of Darkness / Xena: Why Not?

Όχι, όχι, όχι, ΟΧΙ ! Γαμώ το κέρατό μου, τί δουλειά έχει τώρα η Ζίνα με τα zombies ? Προφανώς, η εταιρεία Dynamite αποφάσισε ότι κάποια δουλειά έχει, σε αυτό το διαμάντι της κακογουστιάς που παρουσίασε το 2008 μπροστά στα κατακαημένα ματάκια μας. Και μας κοροϊδεύει κιόλας με το "Why Not ?" στον τίτλο. Δηλαδή, Why Yes ? Πρόκειται για μία "αριστουργηματική" μίνι-σειρά 4 τευχών, στην οποία ο γνωστός χαρακτήρας Ash (από την cult κινηματογραφική τριλογία The Evil Dead του Sam Raimi, που αργότερα μεταφέρθηκε και σε comics) ταξιδεύει στη διάσταση της Xena για να σταματήσει μία μικροσκοπική εκδοχή του εαυτού του από το να καταστρέψει τον κόσμο της (I'm sorry, what ?) !

Και η ξεφτίλα δε σταματάει εκεί. Φαίνεται οτι το έπος αυτό είχε επιτυχία, και έτσι η Dynamite αποφάσισε να κυκλοφορήσει και 2η σειρά με τους ίδιους χαρακτήρες, την Xena / Army of Darkness: What... Again?, όπου η Ζίνα και η Gabrielle έρχονται αυτές στη διάστασή μας (αααα, ευγενέστατα τα κορίτσια που ανταπέδωσαν την επίσκεψη). Πάντως, η ανακοίνωση των εκδοτών δείχνει μία κάποια αυτογνωσία στην αρχή, πρίν καταλήξει να μας δουλεύει και πάλι "No, really, we're not kidding... we thought that the last time we put all these characters together, you guys would tell us where to stick our series, but you didn't, and now we think you want more! And we're giving it to you..."


 

 


7. Judge Dredd meets Ronald McDonald

Το 1978 το θρυλικό αγγλικό περιοδικό 2000AD δημοσίευσε τη μίνι σειρά 4 τευχών "Cursed Earth", στην οποία ο πιο γνωστός χαρακτήρας του περιοδικού, ο Judge Dredd, ταξιδεύει στην Αμερική του 22ου αιώνα. Εκεί, μεταξύ πολλών άλλων τρελών σκηνικών, θα μπλεχτεί και σε ένα πόλεμο μεταξύ των γνωστών fast food εταιρειών McDonalds και Burger King ! Και μιλάμε για κανονικό πόλεμο, με κανονικά αίματα, όχι κέτσαπ και μουστάρδες. Φυσικά, οι δικηγόροι των τεράστιων αυτών πολυεθνικών δεν το βρήκαν και πολύ αστείο, και ανάγκασαν το περιοδικό να αποσύρει τις "βλάσφημες" εικόνες, και επίσης να μην αναδημοσιεύσει ποτέ το προσβλητικό υλικό. Ευτυχώς όμως, το καυστικό, απαγορευμένο comic δε χάθηκε για πάντα, και μπορούμε να το απολαμβάνουμε σε όλη τη μεγαλόπρεπη καφρίλα του. Εεεεμ, πού να καταλάβουν οι χαρτογιακάδες από σάτιρα !



 


6(66). God vs. The Devil

OK, αυτό δεν είναι crossover με την κλασική έννοια του όρου, αφού ο θεός και ο διάολος δεν είναι χαρακτήρες comics, αλλά είναι ένα crossover ανάμεσα στον παράδεισο και την κόλαση, είναι η αιώνια πάλη του καλού με το κακό, είναι η πιο επική συνάντηση όλων των εποχών... μέχρι να δείτε τις  επόμενες ! Πραγματοποιήθηκε το 1993 στο τεύχος 31 του Savage Dragon, όπου ο ομώνυμος ήρωας έχει βρεθεί στην κόλαση, αλλά έχει στο πλευρό του έναν πανίσχυρο σύμμαχο με άσπρα μαλλιά και μούσι (μαντέψτε ποιόν). Το τεύχος περιέχει απίστευτες ατάκες (όπως η "Don't fuck with God"), και πραγματικά ιστορικές στιγμές, όπως όταν, πάνω στη μάχη σώμα με σώμα, ο διάβολος ρίχνει στο θεό κλωτσιά στα... καρύδια ! Απολαυστικά βλάσφημο !!!

 

 




5. Jesus vs. Zeus

Μιας και διαπράξαμε το αδίκημα να πιάσουμε στο στόμα μας τα θεία εν ματαίω, ας το φτάσουμε το πράγμα στα άκρα ! Το 1996, ο εκκεντρικός (για να το πω ευγενικά) κομίστας Rob Liefeld έβγαλε το Godyssey (τραγικός τίτλος), ένα crossover μεταξύ των 2 πιο γνωστών ηρωίδων του: της Avengelyne (ένας πεσμένος άγγελος, βασισμένη στη χριστιανική παράδοση) και της Glory (μία αμαζόνα εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία). Ποιός τις χέζει όμως αυτές, ούτε ο πατέρας τους ο Liefeld δεν τις θυμάται. Το πραγματικό crossover της σειράς είναι άλλο. Η Avengelyne λοιπόν βλέπει ένα όνειρο στο οποίο οι θεοί του Ολύμπου τυχαίνει να περνάνε από το Γολγοθά, την ώρα που σταυρώνουν το Χριστό, και αρχίζουν να χώνουν μπινελίκια στη... μητέρα του !!! Ο Jesus λοιπόν, που μπορεί να γυρίζει το άλλο μάγουλο αλλά κάτι τέτοια δεν τα ανέχεται, κατεβαίνει από το σταυρό και αρχίζει τα κλωτσομπουνίδια ! Πλακώνει έναν-έναν τους ασεβείς έλληνες θεούς, και δεν κωλώνει να τα βάλει ούτε με τον πανίσχυρο Δία. Δυστυχώς, το όνειρο τελειώνει πρίν δούμε ποιός είναι ο νικητής της τιτάνιας μάχης. Κρίμα ...

 


 


4. Princess Diana in X-Statix

Θα μου συγχωρέσετε άλλη μία "κλεψιά", μιας και το συγκεκριμένο crossover δεν πραγματοποιήθηκε την τελευταία στιγμή, αλλά νομίζω οτι αξίζει να συμπεριληφθεί στη λίστα, καθώς και την υψηλή του θέση. Εδώ μιλάμε για γαλαζοαίματους με υπερδυνάμεις, έτσι ? Τί πιό chic και elegant - και γελοίο ! Το 2003 λοιπόν, ο γνωστός συγγραφέας Peter Milligan σκέφτηκε να προσθέσει λίγη αίγλη στη σειρά του X-Statix, μία spin-off σειρά των X-Men που σατίριζε ανελέητα όλο το υπερηρωικό πανηγύρι. Σκέφτηκε λοιπόν να προσθέσει στην ομάδα των μεταλλαγμένων του την πριγκίπισσα Diana, η οποία παραμένει εξαιρετικά λαοφιλής ακόμα και τόσα χρόνια μετά το θάνατό της.

Στην ιστορία, που θα ονομαζόταν έξυπνα "Di Another Day", το μουμιοποιημένο σώμα της αγγλίδας πριγκιπέσσας θα έμπαινε στην ομάδα, και θα είχε να αντιμετωπίσει δολοφονικές επιθέσεις από την αγγλική βασιλική οικογένεια (!!!), αλλά και από τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, τα οποία τη ζήλευαν επειδή τους έπαιρνε όλη τη δόξα. Όμως (σωστά μαντέψατε), η βασιλική οικογένεια είχε ένα μικρόοοοοοο προβληματάκι με την όλη υπόθεση (θυμάστε τα σενάρια περί δολοφονίας της Diana από "μέσα"), και έτσι η Marvel αντικατέστησε το χαρακτήρα με μία ευρωπαία pop star. Κρίμα ρε γαμώτο, θα είχε πολλή πλάκα ! Καταραμένοι γαλαζοαίματοι, δεν ξέρετε από χιούμορ !


 


3. Care Bears meet The Madballs

Δηλαδή, ελληνιστί ... Τα αρκουδάκια της Αγάπης συναντάνε τις Μπουγελόφατσες !!! Δεν κάνω πλάκα ρε παιδιά, υπάρχουν στ'αλήθεια αυτά τα πράγματα. Να, έχω βάλει και φωτογραφίες πιο κάτω για να με πιστέψετε. Λοιπόν, αυτό το... πράγμα το κυκλοφόρησε η Marvel, στο Care Bears #13 του 1987, και η ευφυέστατης συγγραφικής σύλληψης ιστορία του έχει ως εξής : Ο Άκαρδος (ή κάπως έτσι, δε θυμάμαι ακριβώς), ο κλασικός αντίπαλος των καλόκαρδων αρκούδων, έχει ένα σχέδιο να απομακρύνει όλες τις αρκούδες από το παραδεισένιο σπίτι τους και να το καταλάβει. Έτσι, δημιουργεί διάφορους αντιπερισπασμούς ανά τον κόσμο. Σε έναν από αυτούς, επιτίθεται σε 3 πιτσιρίκια, τα οποία όμως (προσέξτε) είναι φίλοι με τις Μπουγελόφατσες. Αυτές υπερασπίζονται τα πιτσιρίκια, και έτσι ο Άκαρδος σκέφτεται να τις χρησιμοποιήσει για να επιτεθούν στις αρκούδες. Σατανικό ? Φυσικά, το σχέδιο αποτυγχάνει, αλλά τί μας νοιάζει εμάς ? "Νηστικό αρκούδι δε χορεύει" έχω να προσθέσω, και πάμε παρακάτω.

 

 


2. Superman meets the Quik Bunny

Βρισκόμαστε μία ανάσα από την κορυφή της γελοιότητας ! Αυτό το ελεεινό και τρισάθλιο κατασκεύασμα που αποτελεί ντροπή για τον κόσμο των comics δημιουργήθηκε μέσα στη δεκαετία του 80 (1987), όπως τόσα και τόσα γελοία kitch σκουπίδια της μουσικής και της τηλεόρασης. Η DC "εκπορνεύει" το μεγαλύτερο ήρωά της... για να πουλήσει σοκολατούχο γάλα της εταιρείας Nestle ! Εν τω μεταξύ, αν δείτε κάποια από τα ονόματα που συμμετείχαν στο όλο εγχείρημα, θα χάσετε πάσα ιδέα για αυτούς (π.χ Carmine Infantino, Dick Giordano). Και καλά υπάρχει και κάποιο story, στο οποίο ο ιπτάμενος μπρατσαράς συμμαχεί με το κουνέλι του Nesquik για να νικήσουν τον ξεφτίλα κακό Weather Wizard, αλλά το μόνο που κάνει το βλαμμένο χνουδωτό ζωάκι για να βοηθήσει είναι να κατεβάζει το ένα ποτήρι Nesquik μετά το άλλο. Μπράβο παιδιά, πραγματικά εμπνευσμένο !







1. Godzilla vs. Barkley

Φτάσαμε στην κορυφή ! Δεν υπάρχει παραπάνω ! Το απόλυτο Comic Crossover, η απόλυτη σύγκρουση τιτάνων, η επικότερη μάχη όλων των εποχών είναι εδώ ! Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 90, με ένα απίστευτο διαφημιστικό της εταιρείας Nike, όπου τα δύο μεγαθήρια παίζουν ένα one-on-one παιχνίδι μπάσκετ (μονό, στα ελληνικά), κάνοντας τη γη να σείεται. Η διαφήμιση είχε τεράστια επιτυχία, και έτσι το 1993 η εταιρεία Dark Horse αποφάσισε να φτιάξει ένα comic πάνω σε αυτή. Η ιστορία ξεκινάει με τον Godzilla να καταστρέφει μία αμερικάνικη πόλη (κλασικά). Για κακή του τύχη όμως, εκεί κοντά γύριζε μία διαφήμιση ο superstar του NBA Charles Barkley (παιχταράς). Ένα πιτσιρίκι πάει και λέει στον τσαντίλα παίχτη ότι μόνο αυτός μπορεί να σταματήσει τη γιγάντια σαύρα, και μετά χρησιμοποιεί ένα μαγικό νόμισμα για να τον μεγεθύνει στο ύψος του Godzilla (σενάριο βγαλμένο μέσα απ'τη ζωή δηλαδή). Έπειτα, τα δύο θηρία παίζουν ένα μονάκι, όπου ο Barkley νικάει, και στέλνει το ραδιενεργό τέρας για... προπόνηση ! Απίστευτο ! Θεϊκό ! No.1 !!!

 

 

 



Με αυτό το εντυπωσιακό κάρφωμα του Barkley τελειώνει το κολοσσιαίο αφιέρωμά μας. Ελπίζω να το απολαύσατε !