Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Dracula

Μία πολύ καλή μεταφορά του αριστουργήματος του Bram Stoker σε comics

Ο Hippolyte (κατά κόσμον Frank Meynet) είναι ένας σχετικά άγνωστος εκτός της πατρίδας του Γαλλίας δημιουργός - κάτι που ασφαλώς δε σημαίνει οτι δεν είναι και αξιόλογος. Το αντίθετο άλλωστε αποδεικνύει και το πολύ καλό graphic novel του Dracula, που μεταφέρει στο σύμπαν των 2 διαστάσεων το ομώνυμο, πασίγνωστο μυθιστόρημα τρόμου του ιρλανδού συγγραφέα Bram Stoker.

Κυκλοφόρησε σε 2 τόμους το 2004 στη Γαλλία από την εταιρεία Glénat σε ένα όμορφο, τετράγωνο φορμά, με την ιδιαίτερα απαιτητική τεχνική scratchboard που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης να εντυπωσιάζει κοινό και κριτικούς. Το 2005 ακολούθησε η αγγλική έκδοση από το Heavy Metal Magazine.

Επειδή είμαι σίγουρος οτι η υπόθεση είναι λίγο-πολύ γνωστή στους περισσότερους, είτε από το βιβλίο του Stoker είτε από την εξαιρετική ταινία του Francis Ford Coppola (με μόνη παραφωνία το αγγούρι που λέγεται Keanu Reeves), θα την αναφέρω μόνο συνοπτικά. Όλα ξεκίνησαν όταν ο Jonathan Harker κατέφθασε στον πύργο του μυστηριώδους κόμη Δράκουλα, στην Τρανσυλβανία της Ρουμανίας, για να του προσφέρει νομικές συμβουλές για μία αγορά ακινήτου στο Λονδίνο. Μετά από λίγο καιρό παραμονής όμως θα ανακαλύψει με τρόμο τις απόκοσμες νυχτερινές "συνήθειες" του οικοδεσπότη του, καθώς και οτι ο ίδιος είναι φυλακισμένος στον πύργο. Θα καταφέρει με μεγάλη δυσκολία να δραπετεύσει και να επιστρέψει στο Λονδίνο, ο Δράκουλας όμως θα τον ακολουθήσει και θα βάλει στόχο την αρραβωνιαστικιά του, Mina Murray, και τη φίλη της Lucy, με την τελευταία να αποτελεί και το πρώτο θύμα του. Σύντομα θα συγκεντρωθεί μία ομάδα με σκοπό να αντιμετωπίσει τον κόμη, με επί κεφαλής τον ολλανδό μελετητή του παραφυσικού dr.Van Helsing. Η ομάδα θα καταδιώξει το Δράκουλα πίσω στη Ρουμανία, στα Καρπάθια όρη, όπου θα διεξαχθεί η τελική αναμέτρηση.







Το αυθεντικό μυθιστόρημα του Bram Stoker δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 27 Μαΐου 1897, πυροδοτώντας διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς, αλλά έγινε ο μύθος που γνωρίζουμε σήμερα μετά τις πρώτες θεατρικές, και ιδιαίτερα τις κινηματογραφικές προσαρμογές του. Θεωρούμενο πλέον ως ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας, και το σημαντικότερο γοτθικό μυθιστόρημα, έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ολόκληρες γενιές μεταγενέστερων δημιουργών. Ο Hippolyte λοιπόν μπαίνει με τη σειρά του στη μεγάλη αυτή λίστα, ακολουθώντας κατά γράμμα το κείμενο του Stoker (με κάποιες ελάχιστες παραλείψεις) και δημιουργώντας έτσι την πιστότερη μεταφορά της θρυλικής πλέον ιστορίας τρόμου σε comics.

Το κείμενο λοιπόν είναι σίγουρα γνωστό στους περισσότερους, το ταλέντο όμως του Hippolyte στην εικονογράφηση είναι μία νέα, και πολύ ευχάριστη ανακάλυψη. Χρησιμοποιώντας τη συγγενική της χαρακτικής τεχνική scratchboard, την οποία έχει εισάγει στον κόσμο των comics ο εκπληκτικός ελβετός κομίστας Thomas Ott, ο Hippolyte συνταιριάζει με πολύ πετυχημένο τρόπο τη σκοτεινή υπόθεση με τις απόκοσμα όμορφες εικόνες του. Με έντονα κόκκινα και κίτρινα χρώματα να "παιχνιδίζουν" πάνω στο κυρίαρχο μαύρο, και με το ιδιαίτερο, σχεδόν καρτουνίστικο στύλ που σχεδιάζει, ο γάλλος καλλιτέχνης δημιουργεί μία σαγηνευτική, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που ντύνει υπέροχα αυτό το γοτθικό αριστούργημα τρόμου.






Dracula @ Comics and more

Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Βγαίνει επιτέλους το Panorama Island

To The Strange Tale of Panorama Island του Suehiro Maruo θα μεταφραστεί επιτέλους στα αγγλικά από τη Last Gasp

Ο καταπληκτικός mangaka Suehiro Maruo είναι μία πολύ ιδιαίτερη και αμφιλεγόμενη μορφή των ιαπωνικών comics. Εκπροσωπώντας το ero-guro (σύντμηση των λέξεων erotic και grotesque), ένα από τα πιο ακραία παρακλάδια της έτσι κι αλλιώς ακραίας παραγωγής της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου, το όνομά του έχει γίνει σχεδόν ταυτόσημο με τις έννοιες του ερωτισμού και της διαστροφής, και πιο συγκεκριμένα με την άρρηκτη σύνδεση των δύο, την οποία αναπαριστά με πολύ γραφικό τρόπο στη δουλειά του.

Είναι λογικό οι αρκετά ακραίες αισθητικά εικόνες του Maruo να θεωρούνται προσβλητικές ή και αηδιαστικές από πολλούς, όσοι όμως έχουν καταφέρει να προσπεράσουν το αρχικό σοκ έχουν ανακαλύψει έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη με άριστη γνώση του μέσου, διάθεση για πειραματισμό, απίστευτα δημιουργική φαντασία και εκπληκτικές εικονογραφικές ικανότητες, ανεξαρτήτως περιεχομένου.



Και, μετά από αυτόν τον ολίγον τί μακροσκελή πρόλογο για το καλλιτεχνικό ύφος του Suehiro Maruo, βρίσκομαι στην αναπάντεχη (και, ομολογώ, ευχάριστη) θέση να σας μεταφέρω ότι το τελευταίο του πόνημα, The Strange Tale of Panorama Island, που εκδόθηκε το 2008 στην Ιαπωνία, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα υπόλοιπα έργα της τεράστιας προσωπικής του παραγωγής. Μακριά από τις σεναριακές και εικονογραφικές ακρότητες των πρώιμων δουλειών του, ο Maruo καταπιάνεται με μία ιστορία μυστηρίου με έντονο το ερωτικό στοιχείο (χωρίς το αηδιαστικό στοιχείο όμως), δίνοντας έτσι την ευκαιρία και σε όσους απωθούνταν από το μέχρι τώρα έργο του να γνωρίσουν το εκπληκτικό ταλέντο του (όταν φτάσετε στο δεύτερο γκρουπάκι εικόνων θα καταλάβετε).

Δεδομένου μάλιστα οτι αυτή είναι η πρώτη δουλειά του ιάπωνα καλλιτέχνη που μεταφράζεται στα αγγλικά μετά από τουλάχιστον μια δεκαετία, μπορούμε να μιλήσουμε για ένα "reboot" της διεθνούς καριέρας του. Η Last Gasp λοιπόν απέκτησε τα δικαιώματα για την αγγλική γλώσσα το 2008, και σε συνεργασία με το πολύ γνωστό blog manga θεματολογίας Same Hat ξεκίνησε τη μετάφραση. Το project καθυστέρησε αρκετά, και μόλις φέτος η εταιρεία ανακοίνωσε οτι η ημερομηνία κυκλοφορίας θα είναι η 1η Ιουλίου του 2013. Άντεεεεεε !







Διασκευάζοντας το ομώνυμο βιβλίο - μύθο της ιαπωνικής pulp κουλτούρας του Edogawa Rampo (1894 - 1965), του αποκαλούμενου και ως "παππού" των ιστοριών αστυνομικού μυστηρίου στην Ιαπωνία, ο Maruo διασκευάζει επίσης το καλλιτεχνικό του προφίλ, καθιστώντας τη δουλειά του πιο προσιτή στο ευρύ κοινό.

Η ιστορία διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1920 στην Ιαπωνία και ακολουθεί τον αποτυχημένο συγγραφέα Hitomi στην απεγνωσμένη του προσπάθεια να αντικαταστήσει το γιο ενός πλούσιου εργοστασιάρχη, με τον οποίο ήταν παλιοί συμμαθητές, και επίσης έχουν εκπληκτική ομοιότητα. Όταν λοιπόν ο γιος του εργοστασιάρχη θα πεθάνει, ο Hitomi θα σκηνοθετήσει μία συνάντηση με την οικογένεια του νεκρού, καταφέρνοντας τελικά μετά από αρκετές μηχανορραφίες να οικειοποιηθεί την ταυτότητά του, την κληρονομιά του, ακόμη και τη γυναίκα του.

Και, όταν θα είναι πια ο απόλυτος κυρίαρχος της τεράστιας οικογενειακής περιουσίας, θα βάλει σε εφαρμογή το μεγάλο του σχέδιο - να χτίσει έναν υπερ-πολυτελή παράδεισο ηδονικών απολαύσεων σε ένα μυστηριώδες νησί ( το Panorama Island φυσικά), και να ζήσει εκεί τα υπόλοιπα χρόνια του ως βασιλιάς της ακολασίας. Το νησί όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα luna park σαρκικών απολαύσεων. Και πολύ σκοτεινότερο... (μην πηγαίνει το μυαλό σας στο Lost)







Panorama Island @ Last Gasp

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Adventures of Augusta Wind

Η Augusta στη χώρα των θαυμάτων



Το The Adventures of Augusta Wind είναι μία μίνι σειρά φαντασίας του πολύ καλού συγγραφέα J.M DeMatteis (Moonshadow, Adadazad), εικονογραφημένη από τον πολύ ταλαντούχο έλληνα καλλιτέχνη Βασίλη Γκογκτζιλά. Τα 5 τεύχη της σειράς κυκλοφόρησαν από τον Νοέμβριο του 2012 έως το Μάρτιο του 2013 από την εταιρεία IDW, με το τελευταίο όμως να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνεχιστεί η ιστορία. Ίδωμεν...

Η Augusta Webster (νόμιζε οτι) είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι που ζούσε μία συνηθισμένη ζωή με την οικογένειά της. Όταν όμως θα αρχίσει να βλέπει περίεργα όνειρα, ο κόσμος γύρω της θα της φανεί απρόσμενα ξένος και εχθρικός. Τότε θα την επισκεφθεί το αλλόκοτο πλάσμα Snabbit (μισό φίδι, μισό κουνέλι), για να της επιβεβαιώσει οτι δεν είναι καθόλου συνηθισμένη, και να την παρασύρει σε μία απίστευτη περιπέτεια στη δίνη μιας άλλης διάστασης, εκεί όπου το όνομά της είναι... Augusta Wind. Η ηρωίδα μας θα (αναγκαστεί να) ακολουθήσει το πλάσμα στην παράλληλη πραγματικότητά του, θα ανακαλύψει οτι μέσα της κρύβονται πολύ περισσότερα απο όσα νόμιζε, θα κυνηγηθεί από κοσμικά τέρατα και θα περιπλανηθεί σε απίθανα μέρη με ακόμη πιο απίθανα ονόματα όπως το τείχος του Πάντοτε, η Εσωτερική λίμνη, ο ωκεανός των Ιστοριών και το νησί του Πουθενά. Ξεχασμένη από την οικογένειά της στη Γη, η Augusta θα πρέπει να ξυπνήσει τις δυνάμεις που κοιμούνται μέσα της αν θέλει να επιβιώσει και να βοηθήσει τους καινούριους (?) συντρόφους της.



Το πρώτο που θα παρατηρήσει κάποιος διαβάζοντας τις περιπέτειες της Augusta Wind είναι οτι θυμίζουν σε πολλά σημεία τις αντίστοιχες περιπέτειες της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων, από το ομώνυμο αριστούργημα του Lewis Caroll. Αυτό όμως δε σημαίνει αποτελούν αντιγραφή ή διασκευή του πασίγνωστου αυτού έργου της αγγλικής λογοτεχνίας, καθώς ο εξαιρετικός στη συγγραφή παραμυθιών DeMatteis γνωρίζει καλά πώς να βασίζεται μεν σε κάτι παλιό, δημιουργώντας δε τελικά κάτι καινούριο και εντελώς προσωπικό.

Η εικονογράφηση του "δικού μας" Βασίλη Γκογκτζιλά είναι υπέροχη, με τα εντυπωσιακά χρώματα και τις "αφηρημένες" πινελιές του να αποδίδουν πολύ όμορφα την ατμόσφαιρα ενός παραμυθιού. Μάλιστα, ο Γκογκτζιλάς αποτελεί επιλογή του ίδιου του DeMatteis, καθώς στο αυτοεκδιδούμενο τευχάκι του SPLAT! ο έλληνας καλλιτέχνης ζωγράφισε, χωρίς να το ξέρει, την Augusta όπως την είχε φανταστεί ο αμερικανός συγγραφέας !




Augusta Wind @ IDW
Augusta Wind @ CBR
Augusta Wind @ comicdom
Augusta Wind @ socomic

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Streak of chalk

Μία αλληγορική ερωτική περιπέτεια

Το Streak of chalk (Trazo de tiza) είναι ένα υπέροχο, αινιγματικό graphic novel που έκανε γνωστό και εκτός της πατρίδας του, Ισπανίας, τον εξαιρετικό δημιουργό Miguelanxo Prado, και θεωρείται από πολλούς ως η καλύτερη δουλειά του.

Εκδόθηκε το 1993 στα ισπανικά, και την επόμενη χρονιά αποτέλεσε τον πρώτο τίτλο της καινούριας τότε, εξαιρετικής σειράς μεταφρασμένων στα αγγλικά graphic novels της NBM, ComicsLit. Πήρε το βραβείο καλύτερου ξένου comic στο φεστιβάλ της Angoulême του 1994, κατέκτησε την Ευρώπη και έκανε αισθητή την παρουσία του ακόμη και στη δύσπιστη προς τις ευρωπαϊκές δουλειές Αμερική.

Με μεγάλα "όπλα" την εξαιρετική εικονογράφηση του Prado, που μοιάζει να ξεπήδησε από το περίφημο, συνώνυμο μουσείο της Μαδρίτης (σύμπτωση ασφαλώς), αλλά και το γεμάτο αλληγορίες και συμβολισμούς σενάριο, το Streak of chalk είναι ένα έργο που επιδέχεται πολλών, και ίσως αντικρουόμενων ερμηνειών.

Η υπόθεση ( Spoiler Alert )

Η υπόθεση λαμβάνει χώρα μέσα στην αποπνικτική καλοκαιρινή ζέστη ενός μικροσκοπικού, ανώνυμου νησιού του Ατλαντικού ανοιχτά της Ισπανίας. Το νησί δεν εμφανίζεται σε κανένα χάρτη και μοιάζει σαν μία λεπτή γραμμή από κιμωλία μέσα στο βαθύ μπλέ της θάλασσας (εξ'ου και ο τίτλος του βιβλίου). Η γραμμή είναι μία κάτασπρη και ανεξήγητα επιμήκης αποβάθρα, σημαδεμένη σε όλο το τεράστιο μήκος της από μηνύματα γραμμένα από τυχαία παρασυρμένους ταξιδιώτες. Τα μοναδικά κτίσματα είναι ένας παλιός φάρος που δε λειτουργεί, και ένα πανδοχείο. Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ο Raul, ένας τριαντάρης ιστιοπλόος ο οποίος βρίσκει τυχαία το χαμένο νησί λόγω μίας καλοκαιρινής καταιγίδας. Αναγκασμένος να προσαράξει το σκάφος του για νερό και προμήθειες, ο Raul θα γνωρίσει τους μοναδικούς κατοίκους, τη σαραντάρα πανδοχέα Sara με το διερευνητικό βλέμμα και το γιο της Dimas με τις σχεδόν πρωτόγονες συνήθειες.

Επίσης όμως θα γνωρίσει και την Ana, μία περαστική όπως αυτός ταξιδιώτισσα, που μοιάζει σαν να περιμένει κάποιον. Ο Raul θα γοητευτεί αμέσως από τη μυστηριώδη αύρα που αποπνέει αυτή η γυναίκα, και η αρχική της άρνηση στην προσέγγισή του θα τον μαγνητίσει ακόμη περισσότερο. Όσο όμως η απόρριψή της προς το πρόσωπό του θα συνεχίζεται πεισματικά, ο απογοητευμένος ήρωάς μας θα αφεθεί να επιβεβαιώσει τον πληγωμένο εγωισμό του στην αγκαλιά της πολύ πιο πρόθυμης Sara. Τα πράγματα θα περιπλεχθούν επικίνδυνα με την άφιξη στο νησί δύο ακόμα αντρών, οι οποίοι θα διεκδικήσουν βίαια τις δύο γυναίκες, πληρώνοντας όμως βαρύ τίμημα για τις πράξεις τους. Ή μήπως όχι ? Η πραγματικότητα μοιάζει ολοένα και πιο αμφίβολη μέσα στη μυστηριώδη ατμόσφαιρα του νησιού.





Το υπέροχα αινιγματικό σκηνικό του αχαρτογράφητου νησιού που πλάθει ο Miguelanxo Prado στο Streak of chalk είναι ίσως ο βασικότερος χαρακτήρας του βιβλίου, αφού μέσα του όλα δείχνουν αβέβαια, μετέωρα και μυστηριώδη. Μέσα στη γαλάζια απομόνωση του Ατλαντικού, ακόμα και η πιο απλή κουβέντα μπορεί να παρερμηνευθεί, παίρνοντας τρομακτικές διαστάσεις, και ακόμα και το πιο εμφανές ψέμα μπορεί να γίνει πιστευτό. Ακριβώς όπως ο ήρωας του βιβλίου, έτσι και ο αναγνώστης δυσκολεύεται να διακρίνει ποιά γεγονότα είναι όντως αληθινά, καθώς η αντίληψη της πραγματικότητας είναι ένα από τα βασικά θέματα που πραγματεύεται ο δημιουργός, μαζί με την έλλειψη επικοινωνίας και τη μοναξιά που αυτή προκαλεί. Τα πολυάριθμα μηνύματα επικοινωνούνται σε πολλά επίπεδα και με "υπόγειο" τρόπο, με τη χρήση αλληγορίας και συμβολισμών, πολλοί απ'τους οποίους αντλούνται από την ελληνική μυθολογία.

Ακόμη και η χρήση των χρωμάτων, τομέας στον οποίο ο Prado παραδοσιακά μεγαλουργεί, περνάει μηνύματα και δημιουργεί ατμόσφαιρα με εξαιρετκά ευφυή τρόπο. Η χρωματική παλέττα του καλλιτέχνη αλλάζει ανάλογα με την εξέλιξη της υπόθεσης, με τα αρχικά γαλάζια και πράσινα της ηρεμίας να αντικαθίστανται σταδιακά με τα ρόζ του έρωτα και τα μωβ και της μελαγχολίας, με έντονα κόκκινα και καφέ να έρχονται διάσπαρτα για να βάψουν το πάθος και τη βία.




Για επίλογο άφησα ένα απόσπασμα που έχει παραθέσει ο Prado στο εσώφυλλο του βιβλίου, και (ίσως) εξηγεί κάποια πράγματα. Και αν ακόμα δεν εξηγεί, δεν πειράζει. Ένα μυστήριο είναι ενδιαφέρον όσο παραμένει άλυτο.

“Bioy Casares had eaten with me that night and we held a grand debate about the execution of a novel in the first person, whose narrator omitted and distorted the facts with various contradictions, which let few readers – a very few readers – forsee a reality either frightful or banal.”

Jorge Luis Borges - Tlön, Uqbar, Orbis Tertius



Streak of chalk @ Miguelanxo Prado's official site
Streak of chalk @ Google books
Streak of chalk @ The Hooded Utilitarian
Miguelanxo Prado @ NBM