Μία σουρρεαλιστική ματιά στην έννοια της γύμνιας
Ο Furuya Usamaru είναι ένας πολύ ταλαντούχος, ξεχωριστός και τολμηρός ιάπωνας δημιουργός, κάτι που έχει φροντίσει να καταστήσει σαφές ήδη από την πρώτη δουλειά της πλούσιας καριέρας του, το εξαιρετικό και άκρως επιδραστικό στον κόσμο των manga Palepoli. Μάστορας των μικρών ιστοριών (συνήθως γύρω στις 20 σελίδες) και πάντα πρόθυμος να πειραματιστεί, ο ανήσυχος αυτός καλλιτέχνης είναι γνωστός για την ικανότητά του να μεταλλάσσει το εικονογραφικό, αλλά και το αφηγηματικό του στύλ ανάλογα με την ιστορία που δουλεύει, συχνά μιμούμενος την τεχνοτροπία κάποιου άλλου καλλιτέχνη. Και όποιος δυσανασχετεί με τη λέξη μίμηση, αναφέρω εδώ κάτι που πιστεύω απόλυτα, οτι η μίμηση είναι η πιο ειλικρινής πράξη θαυμασμού, και επίσης ο καλύτερος τρόπος να μάθεις.
Στη συγκεκριμένη μικρή ιστορία The origin of nudity λοιπόν, που εμπεριέχεται στη συλλογή Garden (2000) και έχει ως συμπληρωματικό τίτλο The garden of illusion, ο Furuya Usamaru αντιγράφει το στύλ του ζωγράφου Hieronymus Bosch, από το πασίγνωστο τρίπτυχο The Garden of Earthly Delights του οποίου δανείζεται γενικά το concept του βιβλίου του. To Garden συλλέγει "εναλλακτικές" ιστορίες που δημοσιεύθηκαν σε πειραματικά περιοδικά όπως τα Comic Cue, Manga Erotics και GARO, με την ιστορία μας να αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο, αποτίοντας φόρο τιμής στον προαναφερθέντα εκπληκτικό πίνακα.
(Η σειρά των σελίδων είναι από τα αριστερά προς τα δεξιά, αλλά η κάθε σελίδα ξεχωριστά διαβάζεται από τα δεξιά προς τα αριστερά - manga style)
Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας:
Την εικόνα νο.14 (νο.16 αν μετρήσουμε και το εξώφυλλο και το "απαγορευτικό"), στην οποία η πρωταγωνίστρια κάνει την υπέρτατη απογύμνωση του εαυτού της, την είχα πρωτοδεί πολλά χρόνια πρίν, και μου είχε κάνει τόση εντύπωση που έψαχνα μάταια για πολύ καιρό να βρώ από πού είναι. Φυσικά, όπως συμβαίνει πάντα, τη βρήκα τυχαία όταν πια είχα σταματήσει να ψάχνω.
Read "Garden" online
Ο Furuya Usamaru είναι ένας πολύ ταλαντούχος, ξεχωριστός και τολμηρός ιάπωνας δημιουργός, κάτι που έχει φροντίσει να καταστήσει σαφές ήδη από την πρώτη δουλειά της πλούσιας καριέρας του, το εξαιρετικό και άκρως επιδραστικό στον κόσμο των manga Palepoli. Μάστορας των μικρών ιστοριών (συνήθως γύρω στις 20 σελίδες) και πάντα πρόθυμος να πειραματιστεί, ο ανήσυχος αυτός καλλιτέχνης είναι γνωστός για την ικανότητά του να μεταλλάσσει το εικονογραφικό, αλλά και το αφηγηματικό του στύλ ανάλογα με την ιστορία που δουλεύει, συχνά μιμούμενος την τεχνοτροπία κάποιου άλλου καλλιτέχνη. Και όποιος δυσανασχετεί με τη λέξη μίμηση, αναφέρω εδώ κάτι που πιστεύω απόλυτα, οτι η μίμηση είναι η πιο ειλικρινής πράξη θαυμασμού, και επίσης ο καλύτερος τρόπος να μάθεις.
Στη συγκεκριμένη μικρή ιστορία The origin of nudity λοιπόν, που εμπεριέχεται στη συλλογή Garden (2000) και έχει ως συμπληρωματικό τίτλο The garden of illusion, ο Furuya Usamaru αντιγράφει το στύλ του ζωγράφου Hieronymus Bosch, από το πασίγνωστο τρίπτυχο The Garden of Earthly Delights του οποίου δανείζεται γενικά το concept του βιβλίου του. To Garden συλλέγει "εναλλακτικές" ιστορίες που δημοσιεύθηκαν σε πειραματικά περιοδικά όπως τα Comic Cue, Manga Erotics και GARO, με την ιστορία μας να αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο, αποτίοντας φόρο τιμής στον προαναφερθέντα εκπληκτικό πίνακα.
(Η σειρά των σελίδων είναι από τα αριστερά προς τα δεξιά, αλλά η κάθε σελίδα ξεχωριστά διαβάζεται από τα δεξιά προς τα αριστερά - manga style)
Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας:
Την εικόνα νο.14 (νο.16 αν μετρήσουμε και το εξώφυλλο και το "απαγορευτικό"), στην οποία η πρωταγωνίστρια κάνει την υπέρτατη απογύμνωση του εαυτού της, την είχα πρωτοδεί πολλά χρόνια πρίν, και μου είχε κάνει τόση εντύπωση που έψαχνα μάταια για πολύ καιρό να βρώ από πού είναι. Φυσικά, όπως συμβαίνει πάντα, τη βρήκα τυχαία όταν πια είχα σταματήσει να ψάχνω.
Read "Garden" online
Πανέμορφη δουλειά και τολμηρή όσο πρέπει (καθόλου πρόστυχη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ευκαιρία να σε ρωτήσω. Το Σελιλόιντ του Μακίν μόνο μέσω Amazon μπορώ να το παραγγείλω; Επειδή δεν έχω prepaid ή πιστωτική, δε γίνεται να το παραγγείλω από κάπου με αντικαταβολή;
Όχι, πρόστυχη καθόλου. Λίγο καφριλο-gore γίνεται σε κάποιο σημείο (strip-tease μέχρι το κόκκαλο δε συναντάς συχνά), αλλά φυσικά μας αρέσουν αυτά.
ΔιαγραφήΤο Σελιλόιντ του Μακίν πάντως το έχω πετύχει κατά καιρούς στο Tilt (όπου και το τσίμπησα) και στο Solaris. Τώρα από παραγγελίες δεν ξέρω πολλά, επειδή ούτε εγώ έχω κάρτα, αλλά νομίζω δύσκολα θα βρείς για αντικαταβολή.
Κι αν δε βρείς πάντως, στο δανείζω να το διαβάσεις (το εννοώ).
Α όχι όχι, θέλω να διακοσμήσω τη βιβλιοθήκη μου, δεν υπάρχει περίπτωση να δανειστώ ένα τέτοιο βιβλίο. Τελικά θα το παραγγείλω μέσω φίλου.
ΔιαγραφήΘα αισθανθώ περίεργα όταν το πρωτοξεφυλλίσω, γιατί θα έχω γκαυλώσει αλλά θα αναφέρομαι στην τεχνοτροπία του μαστρο-Ντέιβ. Είδα μερικές εικόνες και ήταν εκπληκτικές.
Σωστότατος ο ντόκτορ !
ΔιαγραφήΌντως, τέτοια έργα κοσμούν μια βιβλιοθήκη. Χαίρομαι που βρήκες τη λύση, και θα το αποκτήσεις.
Είδα γυμνό και μπήκα. :P
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου ρε Πίθηκε! Ελπίζω να είσαι καλά. Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους κομίστες που παρουσιάζεις, αγνοούσα τον κύριο, φαίνεται όμως εξαιρετικά ενδιαφέρον και η όλη σύνδεση με τον Μπος τον καθιστά ακόμα πιο ενδιαφέροντα!
Τους χαιρετισμούς μου
Χαίρε αγαπητέ κούνελε !
ΔιαγραφήΜια χαρά είμαι εγώ, αν εξαιρέσεις τη φυσιολογική κατάθλιψη από το τέλος των διακοπών. Ελπίζω κι εσύ να είσαι καλά και να πέρασες ακόμα καλύτερα. Έχω καιρό να επισκεφθώ τη φωλιά σου (ντροπή μου), αλλά θα επανορθώσω σύντομα.
Γενικά είναι γνωστός ο κύριος Usamaru, αλλά είναι ίσως υπέρ του δέοντος πρωτοποριακός και underground, οπότε δε νομίζω να τύχει ποτέ σπουδαία αναγνώριση από το mainstream κοινό. Είναι πάντως αρκετά τολμηρός (καλλιτεχνικά πάντα μιλώντας) και του αρέσει να πειραματίζεται. Αν τον ψάξεις, νομίζω θα σου αρέσει. Στο internet βρίσκεις πολλές δουλειές του.
λατρευω Bosch και κατα συνεπεια βρισκω πολυ ενδιαφερουσα τη συγκεκριμενη ιστοριουλα!(αν και οπως παντα με χαλανε τα μανγκα προσωπα,τι να κανουμε :P) θενκς Χρηστο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Βάσω !
ΔιαγραφήΌντως ο Bosch είναι εξαιρετικός, και ειδικά ο συγκεκριμένος πίνακας είναι από τους πιο επιδραστικούς στην ιστορία της τέχνης.
Η εικονογράφηση του Usamaru δεν θα έλεγα οτι θυμίζει ιδιαίτερα manga, μιας και αντιγράφει το στύλ του ολλανδού ζωγράφου, αλλά ναι, τα πρόσωπα είναι χαρακτηριστικά της ιαπωνικής σχολής.