Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Jim Woodring's FRANK - colored stories

3 πολύχρωμες, σουρρεαλιστικές περιπέτειες του FRANK

O Jim Woodring είναι ένας εξαιρετικός αμερικανός δημιουργός, από αυτούς που έχουν αρκετή φαντασία (και τρέλα) ώστε να δημιουργήσουν έναν ολόκληρο κόσμο για να περιδιαβαίνουν οι χαρακτήρες τους (όπως π.χ ο Alejandro Jodorowsky). Ο Frank, ένα ανθρωπόμορφο μοβ τρωκτικό, είναι ο πιο γνωστός από αυτούς τους χαρακτήρες, έχοντας εμφανιστεί σε όλα τα περιοδικά που εξέδιδε κατά καιρούς ο δημιουργός του (Jim, Tantalizing Stories, Frank), και φυσικά και στα μοναδικά 2 μεγάλα graphic novels της καριέρας του, τα Weathercraft (2010) και Congress of the Animals (2011).

Σε αντίθεση με την ασπρόμαυρη ιστοριούλα που είχα παρουσιάσει πρίν κάποιο καιρό, το Pushpaw, σε αυτές εδώ τις έγχρωμες περιπέτειες του Frank από τη δεύτερη περίοδο του περιοδικού Jim (1994) δεν εμφανίζονται τα δύο κατοικίδιά του που μοιάζουν με μπαούλα που περπατάνε. Εμφανίζονται όμως όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι θεότρελοι, σουρρεάλ χαρακτήρες που έχει πλάσει ο Woodring, προφανώς μετά από ολονύχτιες κραιπάλες με ένας αλλάχ ξέρει τί ουσίες. Εκτός του διάσημου ήρωά μας λοιπόν, βλέπουμε τον μονίμως ταλαιπωρημένο Manhog να βρίσκει το μπελά του χωρίς να φταίει σε τίποτα, τον αντιπαθητικό και σαδιστή Whim (ο μπλέ φεγγαροκέφαλος της τελευταίας ιστορίας) να κοιτάζει με το τηλεσκόπιό του προς άλλες διαστάσεις όπως συνηθίζει, και το μακρυμούρη που δεν έχει όνομα να κόβει τη μουτσούνα του χωρίς κανένα (προφανή) λόγο.

Καλωσορίσατε στον υπέροχα "ό,τι να'ναι", πολύχρωμο και ψυχεδελικό κόσμο του Frank !


Frank visits the Palace of Horrors
Jim vol.2 #2 (Απρίλιος 1994)





Frank and the yams of iniquity
Jim vol.2 #4 (Δεκέμβριος 1994)




Peeker
Jim vol.2 #5 (Μάιος 1995)






2 σχόλια:

  1. τι γλυκουλικο (ειπα οταν το ειδα στην αρχη) αλλα μετα προσεξα τις κομενες μουρες και τα αιματα και καταλαβα οτι δεν ειναι και τοσο παιδικο οσο φαινεται. ειναι πολυ ωραιο παντως και φανταστικα χρωματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Alice, δεν είναι και πολύ παιδικό, παρά το "χαριτωμένο" εικονογραφικό στυλάκι. Και έχει και πιο hardcore ιστορίες. Αλλά είναι πάααααρα πολύ καλό, από τα (πολλά) αγαπημένα μου.

      Διαγραφή