Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Tony Millionaire's Sock Monkey #1

Το πρώτο τεύχος μίας μεθυστικής (κυριολεκτικά) σειράς

Η σειρά Sock Monkey του εναλλακτικού αμερικανού δημιουργού Tony Millionaire (με κανονικό όνομα το Scott Richardson) είναι μία πολύ ιδιαίτερη περίπτωση σειράς comics, ακροβατώντας ανάμεσα στο παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο, στην κλασική κωμωδία με ανθρωπόμορφα ζώα και στο absurdist, δηλαδή τον άκρατο σουρρεαλισμό πασπαλισμένο με τραγανιστά στοιχεία "ό,τι να'ναι".

Το πρώτο τεύχος, το οποίο θα παρουσιάσουμε σε αυτή την ανάρτηση, εκδόθηκε το 1998 από τη Dark Horse, και η σειρά συνεχίστηκε με 2 τεύχη το χρόνο μέχρι το 2002 (8 τεύχη συνολικά). Έπειτα, ακολούθησαν αρκετές εκδόσεις σε διαφορετικά φορμά, άλλες ως κλασικά comics και άλλες ως εικονογραφημένες ιστορίες, άλλες έγχρωμες και άλλες (οι περισσότερες) ασπρόμαυρες. Η πιο πρόσφατη δουλειά της μακροβιότατης σειράς είναι το Sock Monkey Into The Deep Woods του 2014, με αρκετές από τις σκόρπιες αυτές περιπέτειες να έχουν συγκεντρωθεί σε συλλογές όπως η υπέροχη Sock Monkey Treasury (Fantagraphics, 2014).

Πρωταγωνιστές της σειράς, που λαμβάνει χώρα κατά το μεγαλύτερο μέρος της σε ένα παλιό αρχοντικό βικτωριανής αρχιτεκτονικής, είναι δύο ανεκδιήγητα λούτρινα παιχνίδια που θα έμελλε να γράψουν πολλές χρυσές, ή μάλλον σάπιες σελίδες στη βιβλιογραφία του Tony Millionaire. Κάνοντας εδώ την πρώτη τους εμφάνιση στο έργο του αμερικανού καλλιτέχνη, ο Uncle Gabby και ο Mr. Crow θα συγκροτούσαν ένα αχτύπητο, ή μάλλον χτυπημένο δίδυμο που θα πρωταγωνιστούσε μετέπειτα και στη δεύτερη μνημειώδη δουλειά του δημιουργού τους, την πειρατική, κατακαμμένη, cult περιπετειώδη σειρά comic strips MAAKIES. Όχι, δεν εννοώ ΜΑΛΑΚΙΕΣ, αλλά δεν απέχει και πολύ (σε επίπεδο περιεχομένου, όχι αξίας).

O Uncle Gabby λοιπόν, που αποτελεί το Sock Monkey του τίτλου, και ο Mr. Crow είναι δύο παιχνίδια που μπορούν, όταν δεν κοιτάζει κανείς, να σκέφτονται, να μιλάνε, να κινούνται, και κυρίως... να κάνουν μαλακίες ! Με μία παιδική αφέλεια και αθωότητα, αλλά και με την ανεμελιά που τους χαρίζει η ιδιότητά τους ως παιχνίδια, η μαϊμού με το ημίψηλο καπέλο και το κοράκι με τα κουμπιά για μάτια περιδιαβαίνουν το όμορφο βικτωριανό σπίτι τους, αντιμετωπίζοντας ό,τι συναντήσουν μπροστά τους ως ευκαιρία για μια καινούρια περιπέτεια. Όμως, σχεδόν πάντα, κάπου ανάμεσα στην ποίηση που λατρεύει η μαϊμού και στο άφθονο αλκοόλ που κατεβάζει το κοράκι, αυτό που ξεκινάει σαν ένα αθώο παιδικό παιχνίδι καταλήγει σε ολοκληρωτική, ξεκαρδιστική καταστροφή !












Όπως βλέπουμε, πολύ όμορφα και ταιριαστά, η πρώτη αυτή ιστορία της σειράς Sock Monkey κλείνει με ένα φινάλε αντάξιο των δύο ανάξιων ηρώων της. Αποκαϊδια ! Λαίλαπα ! Φωτιά και burberry's !

Για (απο)τελείωμα άφησα δύο μονοσέλιδες ιστοριούλες που υπάρχουν στο τέλος του τεύχους, μία για τον κάθε ξεκούτη, θεότρελο πρωταγωνιστή της σειράς. Εδώ, επιτέλους, ο Mr.Crow αποκαλείται με το "σωστό" του όνομα, αυτό που έχει αργότερα και στις MAAKIES - Drinky Crow.


Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Thomas Ott - The Job

Το... σιωπηλό μεροκάματο του τρόμου

Ξεκινάμε παραφράζοντας τον τίτλο της εξαιρετικής ταινίας του Henri-Georges Clouzot (Το μεροκάματο του τρόμου, Le salaire de la peur - 1953), μιας και υπάρχουν αρκετές ομοιότητες ανάμεσα στο αριστοτεχνικό αυτό θρίλερ και στη δουλειά ενός άλλου ευρωπαίου αριστοτέχνη των comics, του ελβετού δημιουργού Thomas Ott. Η ειδοποιός διαφορά, εκτός φυσικά από το διαφορετικό μέσο, είναι οτι η δουλειά του Ott είναι βωβή, χωρίς ίχνος κειμένου, μπαλονιών ομιλίας ή σκέψης (word και thought balloons) ή έστω ηχητικών εφέ (Πάου! Ζμπαμ! Σπλουτς! Σμπαρακουάκ! και τα λοιπά). Συνδυάζοντας επιτυχημένα το είδος του "b-movie" τρόμου της δεκαετίας του 1950 που έφερε στο χώρο των comics η αμερικάνικη εταιρεία EC με το εξαιρετικό καλλιτεχνικό του στυλ που θυμίζει ξυλογραφία, ο ελβετός καλλιτέχνης έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα υπέροχο, προσωπικό και αμέσως αναγνωρίσιμο ύφος.

Ειδικευόμενος στις σύντομες ιστορίες αποκλειστικά σκοτεινής θεματολογίας, ο Ott έχει παραδόσει πλήθος υπέροχων συλλογών (π.χ το Cinema Panopticum του 2005), με ελάχιστες μεγαλύτερες μήκους δουλειές (π.χ το εξαιρετικό graphic novel The Number 73304-23-4153-6-96-8 του 2008) να συμπληρώνουν την πολύ αξιόλογη βιβλιογραφία του.

Η 10-σέλιδη ιστορία The Job κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη συλλογή σύντομων ιστοριών του καλλιτέχνη Greetings From Hellville (Edition Moderne, Zürich - 1994). Έπειτα επανεκδόθηκε από τη Fantagraphics το 2002 σε μία αγγλική έκδοση, που δεν έχει και μεγάλη διαφορά βεβαίως, αφού όπως είπαμε οι ιστορίες του Ott είναι σιωπηλές. Επίσης, συμπεριελήφθη και στη... συλλογή των συλλογών του σπουδαίου ελβετού δημιουργού R. I. P. Best Of 1985 - 2004 (Edition Moderne, Zürich - 2010), που συλλέγει τις συλλογές Greetings from Hellville, Dead End, and Tales of Error, περιέχοντας και 8 ακόμη ιστορίες.

Δεν ξαναλέω "συλλογή" για το υπόλοιπο της ανάρτησης, και πάμε να δούμε την ιστορία.








Το Greetings from Hellville αποτελείται από τέσσερις σύντομες ιστορίες horror θεματολογίας, με πρώτη εξ'αυτών την The Job. Αν και η τέταρτη κατά σειρά δουλειά του Ott, μετά τις Tales Of Error (1989), Phantom der Superheld (1994) και Argent Roi (1994), είναι η πρώτη που γνώρισε το αμερικάνικο κοινό, και άρα και ο υπόλοιπος κόσμος (δυστυχώς, κάπως έτσι πάει η δουλειά), μέσω της έκδοσης της Fantagraphics του 2002.